jednego r-u do drugiego, ciągle; raz na r., raz do r-u; z laty = z wiekiem; po l-ach = po upływie znacznego czasu; przed l-y, dawnemi l-y = bardzo dawno; dojść do lat = do pełnoletności; do wieku podeszłego; człowiek w latach = w wieku podeszłym; człowiek w pewnych latach = już niemłody; r. szkolny = od początku września do końca czerwca; r. kalendarzowy = od 1 stycznia do 31 grudnia; r. kościelny = zaczynający ś. od pierwszej niedzieli adwentu; r. święty, r. łaski = kiedy ś. odbywa jubileusz kościelny, miłościwe lato, rok odpustowy; nowy r. = święto dnia 1 stycznia, pierwszy dzień roku kalendarzowego; w dawnym prawie polskim: termin sądowy; r. zawity = termin ostateczny; r. licowy = pozwanie przed sąd grodzki złodzieja, schwytanego na gorącym uczynku, z okazaniem przedmiotu winy; r. licowany = termin, wyznaczony, po obejrzeniu jakiej rzeczy przez woźnego sądowego; r. przepadły = chybiony termin; rozpisywać r. = wyznaczać termin; pomykać r-u = odkładać termin; w lmn., r-i, czas odprawowania sądów, kadencja sądowa, sprawa, rozstrzygana w sądzie; wielkie r-i = posiedzenie sądu sejmowego; r-i ziemskie, małe = kadencja sądu grodzkiego; r-i bartne = sprawy sądowe, rozstrzygane w sądach bartnych; pozew ustny, słowne wezwanie do sądu: r. nadworny = termin, ustnym pozwem wskazany, zwłaszcza do stawienia ś. do sądu królewskiego.
Rokambuł, fr., rodzaj czosnku, szczypiorku, czosnek hiszpański; przen., przyprawa.
Rokfor, fr., nazwa sera o ostrym smaku, wyrabianego w prowincji Languedoc we Francji.
Rokicina, odmiana wierzby, nizka wierzba (fig.); gałąź długa i cienka z tego drzewa.
Rokiet, fr., roślina z gromady mchów liściastych (fig.).
Rokieta, łć., rodzaj komży, noszonej przez kanoników i prałatów (fig.).
Rokita, rokicina; gałęzie rokity; djabeł, siedzący w krzaku rokitowym; zły duch, pokutujący w bagnach.
Rokitniczka, ptak śpiewający z rodziny gajówek.
Rokitnik, roślina z rodziny oliwnikowatych; szakłakowiec, bedłak.
Rokoko, fr., w sztuce: nazwa stylu, odznaczającego ś. kapryśną wykrętnością linji, widocznym brakiem symetrji, obfitością ozdób w kształcie dziwacznie pogiętych muszelek, fantastycznych floresów, rozstrzępionych kwiatów, palm i splotów (2 fig.).
Rokosz, węg., w dawnej Polsce powstanie szlachty przeciw królowi; bunt.
Rokoszanin, uczestnik rokoszu, buntownik.
Rokoszowy, odnoszący ś. do rokoszu.
Rokoszówka, węg., odmiana gruszki.
Rokować, z kim o co, wchodzić z nim w układy, umawiać ś., porozumiewać ś. co do czego, traktować; obiecywać sobie, cie-
