szyć ś. nadzieją, tuszyć, wróżyć sobie; obiecywać, zapowiadać; pozwalać ś. spodziewać czego: r. wielkie nadzieje, dobre skutki; r. kogo, ustnie kogo pozywać, dawać mu rok, pożywiać go do sądu.
Rokowanie, wróżba, przewidywanie: r. lekarskie = przewidywanie, jaki może być przebieg choroby, prognoza; w lm. układy, liniowa, pertraktacje.
Rokrocznie, przysł., rok w rok, co rok, corocznie.
Rokroczny, co rok zdarzający ś., coroczny.
Rola, fr., w sztuce teatralnej wystąpienie i udział każdego aktora oddzielnie; wyciąg ze sztuki teatralnej, zawierający słowa i działanie której z osób, w niej występujących; przen., przybrany pozór, udany charakter; grać r-ę pana = udawać go, chcieć uchodzić za pana możnego; działalność, którą ktoś rozwija w danym wypadku; stanowisko, które zajmuje w danych okolicznościach; papier zwinięty w wałek; r. skór — 10 skór; r. sztokfiszów = 180 sztokfiszów.
Rola, pole orne, grunt uprawny; przen., Boża r. = cmentarz.
Rolada, fr. — p. Rulada.
Roleta, fr., zasłona u okna, nawijana na wałek (fig.).
Rolka, fr., zwój; kółko, zwykle mosiężne, umocowywane do nóżek jakiego sprzętu, ażeby na takich kółkach łatwiej było sprzęt przesunąć; papier, obicie (tapeta), zwinięte w wałek; mała rola w sztuce scenicznej.
Rolnica, roślina z rodziny marzanowatych (fig.); r-e, a. rolówki = rodzina motyli, należąca do podrzędu nocnicówek; rodzaj, należący do tej rodziny (f.).
Rolnictwo, umiejętność uprawiania roli, gospodarstwo rolne, agronomja.
Rolniczek, biedny rolnik, chłopek, kmiotek.
Rolniczka, żona rolnika.
Rolniczo, przysł., jako rolnik, zwyczajem rolników, w charakterze rolnika.
Rolniczy, odnoszący ś. do rolnika; zajmujący ś. rolnictwem; dotyczący rolnictwa; agronomiczny; ziemiański, obywatelski, szlachecki; kmiecy, chłopski.
Rolnik, człowiek, zajmujący ś. fachowo a. praktycznie rolnictwem; właściciel większej a. mniejszej posiadłości ziemskiej: obywatel, ziemianin, szlachcic; kmieć, wieśniak, chłop.
Rolny, dotyczący roli; odnoszący ś. do rolnictwa; właściwy rolnikowi: ziemiański; kmiecy.
Rolować, nm., w rolkę zwijać, wałkować.
Romaicki, nowogrecki.
Romanca, wł., poemacik epiczny, na tle pieśni ludowej, zabarwiony liryzmem, zbliżony do ballady, ale od niej pogodniejszy i przejrzystszy w swej treści, zwykle ożywiony djalogiem; piosnka treści uczuciowej.
Romancero, hiszp., zbiór romansów i pieśni ludowych, zwłaszcza staro-hiszpańskich.
Romaneska, wł., stary taniec włoski z XVI w.
Romanista, łć., znawca języka, literatury, prawa i starożytności rzymskich, także języka i literatury ludów t. zw. romańskich.
Romanizm, łć., zamiłowanie klasycyzmu.
Romanizować, łć., chcieć zamieniać na Rzymian.
