Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/54

Ta strona została skorygowana.

leczniczych i wodach mineralnych.

Pejcz, nm., biczyk, bacik.

Pejs, hebr., długi lok, długi kędzior włosów, zwieszający ś. od skroni z przodu ucha (dotąd noszony przez Żydów galicyjskich) (fig.); w lm., p-y, długie ości, będące przedłużeniem łuski na ziarnach jęczmienia i pewnego gatunku pszenicy.

Pejsachówka, hebr., śliwowica żydowska.

Pejsaczny, hebr., umyślnie przygotowany na uroczyste dni, obchodzone przez Żydów na pamiątkę wyjścia z Egiptu.

Pejsaty, hebr., noszący pejsy.

Pejzaż, fr., krajobraz w naturze i przedstawiony przez artystę malarza w rysunku.

Pejzażyk, fr., zdr. od Pejzaż; mały obraz, przedstawiający widok natury.

Pejzażysta, fr., malarz, malujący widoki, pejzaże.

Pekari, zwierzę parzystokopytowe, południowo-amerykańskie, z rodziny świń (fig).

Pekeflajsz, Pekeflejsz, nm., mięso peklowane.

Peklować, nm., konserwować mięso, przesypując je warstwami soli, saletry, pieprzu i korzeni, układając bardzo ściśle w beczułce i przyciskając ciężarem, np. kamieniem.

Peklowina, nm., mięso peklowane.

Pektoralik, łć., napierśnik księży, na który naszywa ś. koloratka; mały zegareczek kieszonkowy.

Pektoralny, łć., piersiowy; p-e ziółka, mieszanina różnych ziół i korzeni (lukrecji, ślazu, anyżu, kaszy perłowej i in.), której napar używa ś. do picia dla łagodzenia kaszlu.,

Pektorał, łć., krzyż, w który wyższe duchowieństwo katolickie nosi na piersi, zawieszony na łańcuchu u szyi (fig); mały zegarek kieszonkowy.

Pektyna, łć., nazwa związków organicznych, tworzących ś. w niektórych owocach pod wpływem gotowania i przyjmujących postać galaretowatą, krzepnik.

Pekunjarny, łć., pieniężny.

Pela, fr., nie skręcane nitki bardzo cienkiego jedwabiu, używane do robótek kobiecych, do haftu.

Pelagiczny, Pelagijski, gr., morski, oceaniczny, jeziorny.

Pelagoskop, gr., narzędzie do rozpatrywania głębin morskich.

Pelagra, gr., trąd lombardzki, rodzaj choroby skórnej, pojawiającej ś. na rękach i nogach.

Pelam, rodzaj wędzidła końskiego.

Pelargonja, roślina ozdobna ogrodowa z rodziny bodziszkowatych (fig.).

Pelazgijskie gr. mury, przedhistoryczne mury z nieociosanych kamieni bez cementu (w starożytnej Grecji).

Peleryna, fr., szeroki płaszcz bez rękawów (fig.); długi, obszerny kołnierz, zwieszający ś. u płaszcza.

Pelerynka, fr., krótka okrywka bez rękawów, okrywająca plecy, ramiona i piersi.

Pelikan, ptak z podrzędu rudlonogich, rzędu bocianowatych (fig.); rodzaj armaty.