Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/553

jątrzyć, podrażnić; r. ś. wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem, rozzłościć ś., rozsierdzić ś., stracić równowagą, panowanie nad sobą.

 Rozgnieździć, rozsiedlić szeroko; r. ś., rozszerzyć ś. pod względem rozmnożenia ś. i osiedlenia w wielu miejscach.

 Rozgnoić — p. nied. Rozgnajać.

 Rozgoń, rozgonienie, rozpędzenie, rozproszenie; posłać ludzi w r. = rozesłać w różne strony.

 Rozgonić — p. Rozegnać.

 Rozgonka — p. Rozgoń.

 Rozgorączkowanie, stan człowieka rozgorączkowanego, podniecenie, zbytnie ożywienie.

 Rozgorączkowywać, dok. Rozgorączkować; wzbudzać gorączkę, podniecać gorączkowo; denerwować, czynić niecierpliwym, niespokojnym; rozpalać, roznamiętniać, podżegać; r. ś., nabawiać ś. gorączki; denerwować ś., roznamiętniać ś., rozpalać ś.

 Rozgorgolić się, począć na dobre wywodzić trele żałosne; przen., począć długo szemrać, narzekać, użalać ś., skarżyć ś.

 Rozgoryczać, dok. Rozgoryczyć; narażać na bolesny zawód, gorzko rozczarowywać, martwić; r. ś. doznawać bolesnego zawodu, gorzko ś. rozczarowywać, tracić wiarę i nadzieję, martwić ś., trapić ś., frasować ś.

 Rozgoryczenie, stan osoby rozgoryczonej, gorycz serca, rozczarowanie, żal z powodu doznanego zawodu.

 Rozgorzałość, podniecenie, zapał.

 Rozgorzały, pełen zapału, podniecony, rozogniony, rozpłomieniony, roznamiętniony, zdenerwowany.

 Rozgorzeć, Rozgorzeć się, zacząć palić ś., rozpalić ś., rozpłomienić ś., zapłonąć, buchnąć płomieniem

 Rozgospodarować, Rozgospodarzyć — p. nied. Rozgospodarowywać; r. ś., wziąć ś. na dobre do go spodarstwa; rozgościć ś., roztasować ś., jak u siebie w domu; stracić majątek przez złe gospodarowanie.

 Rozgospodarowywać, dok. Rozgospodarować, Rozgospodarzyć; rozrządzać, rozporządzać czymś, jak swoim.

 Rozgoszczać, dok. Rozgościć; przyjmować kogo u siebie, dogadzając mu; stracić majątek przez ciągłe przyjmowanie gości; r. ś., rozgospodarowywać ś.; przenstanąć na mocnym gruncie, rozwiel1 możyć ś.

 Rozgotowywać (się), dok. Rozgotować (ś.); gotować (ś.) tak dłui go, aż ś. rozleci a. rozklei na papkę.

 Rozgowor — p. Rozhowor.

 Rozgórze, miejsce, gdzie góry przechodzą w równiny.

 Rozgrabiać, dok. Rozgrabić; grabiami rozdzielać, grabiąc rozsuwać w obie strony; przen., rozchwytywać, rozkradać, rozdrapywać.

 Rozgracować, gracując rozsunąć, wyrównać gracowaniem.

 Rozgradzać, dok. Rozgrodzić; rozbierać, rozrzucać płot, przegrodę, ogrodzenie; odgradzać, oddzielać przegrodą.

 Rozgramiać, dok. Rozgromić; rozpraszać, rozbijać, rozpędzać, gromić: r. nieprzyjaciół.

 Rozgraniczać, dok. Rozgraniczyć; przeprowadzić międzyczym a czym granicę, rozdzielać granicą, odgraniczać; rozróżniać, rozeznawać.

 Rozgranicze, granica, linja rozgraniczająca, linja graniczna.

 Rozgraniczenie, czynność rozgraniczenia; linia graniczna, granica, miedza.

 Rozgremplować, rozprostować, rozczesać zapomocą grempli

 Rozgrodzenie, dokonana czynność rozgradzania; przegroda, forsztowanie, przepierzenie.