Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/581

dować; rozwalić, rozburzyć, zniszczyć.

 Rozryglować, odjąć rygle, odsunąć rygle; odemknąć coś zaryglowanego, odryglować.

 Rozryw, miejsce, gdzie było coś rozerwane, przerwa, rozpadlina.

 Rozrywacz, który co rozrywa.

 Rozrywać, dok. Rozerwać; rwąc, dzielić co gwałtownie na części, rozszarpywać, rozdzierać, targać, rozsadzać: r. szyki, hufce, szeregi nieprzyjacielskie = rozpędzać, rozbijać, zmuszać do ucieczki, rozpraszać; r. swoje siły, wojsko = dzielić na małe oddziałki, rozstrzeliwać; r. małżeństwo, r. zamiar żenienia ś., wyjścia za mąż = przeszkadzać do dojścia do skutku; r. układy = udaremniać, zrywać je, rozchwiewać, w niwecz obracać; r. walczących, bijących ś. = rozdzielać, rozbraniać; r. sejm, sejmik = zrywać je przez zastosowanie prawa veto; r. zgodnych = rożnić, waśnić; r. żal, smutek, czarne myśli = odsuwać je od siebie, rozweselać; r. węzeł przyjaźni = przestawać być czyimś przyjacielem; r. kogo, rozweselać, zabawiać, rozrywki komu dostarczać; jest rozrywany = wszędzie go proszą, jest wzięty, popularny; rozerwany na myślach = roztargniony; r. między siebie = rozdrapywać, rozchwytywać, rozkradać; r. ś., rozrywać siebie samego; być rozrywanym, rozsadzanym, rozszarpywanym, rozlatywać ś., pękać; używać rozrywki, zajmować sobie myśl w sposób przyjemny, zabawiać ś., weselić ś.

 Rozrywka, zabawa, uciecha, rozerwanie umysłu.

 Rozrządzać, dok. Rozrządzić; urządzać, rozporządzać, zarządzać, wprowadzać w czym pewien porządek, regulować; r. kim, czym, postanawiać o kim, o czym, postanawiać co względem kogo, czego.

 Rozrzednąć, Rozrzednieć, stać ś. rzadszym.

 Rozrzedzać, dok. Rozrzedzić; czynić rzadszym, przerzedzać; rozcieńczać, rozwadniać: r. ś., rzadszym ś. stawać, tracić na gęstości, rozcieńczać ś.

 Rozrzewniać (się), dok. Rozrzewnić (ś.); do łez poruszać (ś.), wzruszać (ś.), rozczulać (ś.), roztkliwiać (ś.).

 Rozrzewnienie, wzruszenie, czułość, rzewność, rozczulenie.

 Rozrzeźwieć, nabrać rzewności, orzeźwiać.

 Rozrzucać, dok. Rozrzucić; rzucając w rożne strony, rozpraszać, rozmiatać, rzucać bezładnie po rożnych miejscach: r. papiery, rzeczy, książki i t. p.; domki rozrzucone po dolinie = niesymetrycznie pobudowane; włosy rozrzucone = roztargane; rozpowszechniać, rozprzestrzeniać przez podrzucanie: r. odezwy, proklamacje; trwonić, marnować, szastać, rozdawać hojnie, wydawać bez rachunku: r. pieniądze; znosić, rozwalać coś wzniesionego, usypanego, burzyć, rozbijać: r. mur, kopiec, stóg, budynek; r. ś., rozpraszać ś., rozlatywać ś., rozbiegać ś., rozchodzić ś. w rożne strony; awanturować ś., hulać, szastać pieniędzmi. rozbijać ś., stawiać ś.

 Rozrzucony, roztargniony; nieuważny, postrzelony.

 Rozrzut, rozrzucanie.

 Rozrzutnica, kobieta rozrzutna, marnotrawna.

 Rozrzutnik, człowiek rozrzutny, marnotrawca, utracjusz, hulaka.

 Rozrzutność, marnotrawstwo.

 Rozrzutny, nieumiarkowany w wydatkach, marnotrawny, utratny.

 Rozrzynać, dok. Rozerznąć; rozcinać na części, krajać, przerzynać, rozpiłowywać, płatać, ćwiartować.

 Rozsaczać, dok. Rozsaczyć; roz-