Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/584

słodkim, słodzić; przen., uprzyjemniać, mówić słodkie słowa, rozmarzać, zachwycać.

 Rozsławiać, dok. Rozsławić, rozgłaszać, roznosić czyją sławę; r. ś., stawać ś. sławnym, wsławiać ś. szeroko; rozgłaszać ś., rozpowszechniać ś., rozszerzać ś., roznosić ś.

 Rozsłocić się, rozilażyć ś., rozdeszczyć ś.

 Rozsłodzić — p. nied. Rozsładzać.

 Rozsłoneczniać (się), dok. Rozsłonecznić (ś.); rozpromieniać (ś.) światłem słonecznym; przepełniać (ś.) słonecznością; rozpromieniać (ś.) szczęściem.

 Rozsłuchać się — p. nied. Rozsłuchiwać się.

 Rozsłuchiwać, dok. Rozsłuchać; rozpoznawać, rozeznawać słuchem; roztrząsać, rozważać słuchając, przesłuchując; r. ś., nasłuchiwać dla przewiedzenia ś. o czym, słuchając, orjentować ś.

 Rozsmakowywać, dok. Rozsmakować; rozpoznawać co smakiem, przekonywać ś. o smaku czego, dochodzić smaku czego; r. ś. w czym, zasmakowywać w czym, nabierać upodobania do czego, zacząć gustować w czym.

 Rozsmarowywać, dok. Rozsmarować; cieniutką warstwą czego pokrywać co, smarując rozprowadzać po czym, rozmazywać.

 Rozsmętnić — p. nied. Rozsmętniwać.

 Rozsmętniwać, dok. Rozsmętnić; czynić smętnym; r. ś., smętnym ś. stawać.

 Rozsmyrgać, rozrzucić, rozciskać w rożne strony.

 Rozsnowa, osnowa rozciągnięta, rozsnowanie; rozwinięcie, wykład; rozwiązanie: r. dramatu, powieści; dalsze rozsnucie wątku: w dziele naukowym, w utworze literackim.

 Rozsnować — p. Rozsnuwać.

 Rozsnuwać, dok. Rozsnuć; rozprzestrzeniać osnowę, snuć, rozciągając nici w pewnym kierunku; przen., rozwijać szczegółowo jaką myśl, prowadzić dalej jaki wątek; rozwiązywać, rozsupływać, rozwikływać; r. ś., rozwijać ś.

 Rozsortowywać, dok. Rozsortować; rozgatunkowywać.

 Rozspacjować, w drukarstwie: rozstawić czcionki, wkładając między nie spacje.

 Rozspazmować się, zacząć okropnie i długo spazmować.

 Rozspekulować się, wdać ś. w rożne spekulacje, zacząć spekulować z zapałem.

 Rozspołeczniać, dok. Rozspołecznić; propagować, rozszerzać pewne ideje społeczne; wprowadzać różnice, niezgody pod względem społecznym.

 Rozsrebrniać (się), Rozsrebrzać (się), dok. Rozsrebrnić (ś.), Rozsrebrzyć (ś.); oblewać (ś.), rozświecać (ś.) srebrnym blaskiem.

 Rozsrożały, rozsrożony.

 Rozsrożeć — p. Rozsrożyć ś.

 Rozsrożyć, srogim uczynić, rozpalić gniewem, rozjątrzyć, rozzłościć, zirytować, rozsierdzić; r. ś., roznamiętnić ś., rozgniewać ś., srogim ś. stać, wybuchnąć gniewem, rozsierdzić ś., zirytować ś., rozwścieczyć ś.

 Rozstać się — p. nied. Rozstawać ś.

 Rozstaj, miejsce rozejścia ś. dróg, przecięcie, skrzyżowanie ś. dróg, rozdroże; w lm., rozstajne drogi; przen., chwila niepewności w życiu, kiedy ś. nie wie, jak dalej żyć, jak postępować.

 Rozstajny, rozdzielający ś., rozchodzący ś. w różne strony, krzyżujący ś.: r-e drogi = drogi krzyżujące ś.; być na r-ych drogach, na rozstaju = nie wiedzieć, co wybrać, jak dalej postępować.

 Rozstanie, a. r. ś., rozejść ś., rozłąka, pożegnanie.