Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/585

 Rozstawać się, dok. Rozstać ś.; rozstępować ś., pękać, rozsiadać, rozchodzić ś.; nasiąknąwszy płynem, miększym ś. stawać; rozpuszczać ś., rozmiękać; r. ś., z kim, z czym, rozłączać ś., rozdzielać ś., żegnać ś., rozchodzić ś., zrywać z sobą.

 Rozstawiać, dok. Rozstawić; umieszczać w różnych miejscach w postawie stojącej, stawiać po różnych miejscach, umieszczać w pewnej odległości jedno od drugiego, ustawiać w pewnym porządku; rozpościerać, rozszerzać, rozciągać; r. ś., być rozstawianym; umieszczać ś., ustawiać ś. w pewnej odległości jeden od drugiego w postawie stojącej; r. nogi = rozkraczać; r. ręce = rozciągać, rozsuwać, rozczapierzać.

 Rozstawić — p. nied. Rozstawiać.

 Rozstawny, łatwy do rozstawienia, dający ś. rozstawić, rozstawiany, rozsuwany; rozstawiony w rożnych miejscach: r-e konie = konie zapasowe, gotowe do przeprzężenia po rożnych stacjach pocztowych dla pośpiechu w podroży; r. druk = rozpacjowany, dyssolut.

 Rozstąpić się — p. Rozstępować ś.

 Rozstękać się, zacząć ustawicznie i długo stękać.

 Rozstęp, przestrzeń próżna między jednym a drugim, odstęp, luka, przerwa, przedział.

 Rozstępować się, dok. Rozstąpić ś.; usuwać ś. w jedną i drugą stronę, odstępować, rozchodzić ś. na strony, pozostawiając w środku miejsce wolne; rozdzielać ś., rozsuwać ś.; przen., otwierać ś., rozpękać ś., rozsiadać ś.; rozstąp ś., ziemio = nie można kogoś a. czegoś nigdzie znaleźć, przepadło bez śladu, jakby ś. zapadło pod ziemię.

 Rozstoperczyć, rozczapierzyć, rozstawić, rozkraczyć.

 Rozstrajać, dok. Rozstroić; coś nastrojonego odstrajać, mieszać porządek tonów, robić niemożliwym do grania; r. instrument muzyczny; przen., denerwować, rozdrażniać, wyprowadzać z równowagi; r. ś., odstrajać ś., fałszywym ś. stawać (o istrumencie muzycznym); denerwować ś., rozdrażniać ś.

 Rozstraszać, dok. Rozstraszyć; strasząc rozpędzać, rozganiać postrachem.

 Roztroić — p. nied. Rozstrajać.

 Rozstrojenie, dokonana czynność rozstrajania; rozstrój, rozdrażnienie, niepokój nerwowy: rozkład, chaos, niezgoda, zamęt.

 Rozstrój — p. Rozstrojenie.

 Rozstrychać (się), dok. Rozstrychnąć (ś.); rozdzielać (ś.), rozłączać (ś.), rozdwajać (ś.), rozpraszać (ś.); waśnić (ś.), różnić (ś.).

 Rozstrychnięcie (się), Rozstrychnienie (się), rozerwanie, rozprężenie, niezgoda, waśń, rozłam, dysharmonja.

 Rozstrzelać — p. nied. Rozstrzeliwać.

 Rozstrzelać, dok. Rozstrzelić; wykonać nad kim karę śmierci przez zabicie go strzałami z broni palnej; roztrzaskiwać co z broni palnej, rozbijać, roznosić strzałami, rozsadzać, rozrywać; rozpędzać, rozpraszać, rozganiać; rozrzucać na wszystkie strony, rozsiewać. rozsypywać; rozdwajać, rozdzielać; r. druk = rozdzielać litery szerszemi spacjami; r. ś., rozlatywać ś., rozpraszać ś., rozbiegać ś., rozpierzchać ś.; rozchodzić ś. w różne strony; nie zgadzać ś., różnić ś.

 Rozstrzeliwać, dok. Rozstrzelać; zabijać, tracić kogo z broni palnej.

 Rozstrzelony, ten, którego rozstrzelono; roztargniony, nieuważny, roztrzepany; druk r. = rozstawny, rozspacjowany.

 Rozstrzępiać (się), dok. Rozstrzę-