biały, np. na kopycie, na skorupie u żółwia i t. p.; r. u ślimaka = wyrostek długi, z umieszczonym na końcu organem wzroku; r. Amonowy, albo Amona = twór w jamie bocznej mózgu; w gieol., r. Amona — p. Amonit; r-i księżyca = księżyc w jednej z kwadr; r-i komu przypinać, przyprawiać = bałamucić mu żonę, zdradzać męża (o żonie); ciemny, jak tabaka w r-u = nic nie wie, nic nie umie; zapędzić kogo w kozi r. = zawstydzić go; r. obfitości, r. Amaltei = w mitologji greckiej: róg, z którego sypały ś. nieprzebrane skarby, symbol żyzności, obfitości; pokazywać r-i = pysznić ś., stawiać ś.; chleb ma r-i = dostatek czyni ludzi zuchwałymi; pokazywać r-i = być nie posłusznym, zuchwałym; przycierać, ucierać komu r-ów = poskramiać jego zuchwałość; r-i trząść = pysznić ś.; r-i położyć = umrzeć; zwiesić spuścić r-i = spokornieć; zjadłbyn; djabła z r-ami = jestem wściekły głodny; ciemno, jak w r-u = zupełnie ciemno; r-i na mnie widzą = widzą we mnie wszystko złe; kupić co na r-u = w sklepie w narożnej kamienicy; iść na r. = do kupca, do szynku na rogi: ulic; r. krzyża = ramię.
Rógfant, narożnik w wyrobit stolarskim.
Rój, społeczeństwo pszczelne; przen., tłum, chmara, ciżba, gromada; r. a. pierścień meteoryczny = gwiazdy (meteory) spadające, krążące obficie koło słońca.
Rójka, Rójba, rojenie ś., czas rojenia ś. pszczół.
Rószczka — p. Różdżka.
Rów, przekop podłużny do odprowadzania a. sprowadzania wody, dla utrudnienia dostępu do fortecy i t. p.; kanał, fosa, miejsce podłużne, zapadnięte zagłębienie, wklęsłość.
Rówien — p. Równy.
Rówiennica, Rówienniczka, Rówieśnica, kobieta równa innej a. innemu wiekiem; towarzyszka, przyjaciółka w równym z kim wieku.
Rówiennictwo, równość wieku.
Rówienniczy, Rówieśniczy, Rówieśny, równy latami.
Rówiennik, Rówieśnik, człowiek równy wiekiem drugiemu, jednolatek; człowiek współczesny drugiemu; przyjaciel, towarzysz, kolega w równym wieku.
Rówienny, Rówieśny, jednego wieku, równych lat z drugim.
Rówieśnica — p. Rówiennica.
Rówieśnić się, stawać ś. komu rówieśnym, upodobniać ś. komu a. czemu.
Rówieśnik — p. Rówiennik.
Rówieśny — p. Rówienny.
Równacz, człowiek, który równa, zrównywa co; rodzaj hebla.
Równać, czynić równym, zrównywać, wyrównywać, wygładzać, niwelować; czynić, żeby jedno nie było większe od drugiego, czynić jednakowemi, równemi, upodobniać jedno drugiemu; stawiać na równi; kłaść na równi, przyrównywać, zestawiać dwie osoby, przedmioty a. czynności podobne; r. ś., stawać ś. równym, gładkim, wygładzać ś., wyrównywać ś.; równym być komu a. czemu, dorównywać komu, czemu, podobnym być do kogo, czego; starać ś. dorównać, być równym komu, czemu, chcieć stanąć na równi z kim, z czym, mieć ś., uważać ś. za równego komu, czemu.
Równanie, czynienie równym; wyrównywanie, prostowanie, wygładzanie; porównywanie, przyrównywanie; w matem., połącze-
