Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/609

 Różystka, łć., kobieta, zatrudniona wyrobem róż w fabryce sztucznych kwiatów.

 Rrrum!, wykrz., oznaczający hałas, głos donośny, nagle ś. rozlegający, uderzenie o co, stłuczenie czego.

 Rsztony, ostrużyny, drzazgi.

 Rtęcenie, łączenie z miedzią metalu, amalgamacja.

 Rtęciak — p. Amalgamat.

 Rtęcica, choroba wynikła z przewlekłego zatrucia rtęcią.

 Rtęciny (-in), lekarstwa przyrządzone z rtęcią, przetwory rtęciowe.

 Rtęciowy, zrobiony z rtęci a. z rtęcią; blenda r-a = cynober.

 Rtęć, jeden z pierwiastków metalicznych, żywe srebro, merkurjusz.

 Rubacha, człowiek niewytwornego obejścia, człowiek rubaszny.

 Rubanek, nm., hebel gładki, długi, z dwoma ujęciami.

 Rubaszność, żartobliwa poufałość, bezceremonialność.

 Rubaszny, hucznie wesoły; poufale żartobliwy, bezceremonjalny.

 Rubaszyć się, postępować rubasznie.

 Rubel, ros., moneta rosyjska = 100 kopiejkom; żart., rubeljans.

 Rubicel, łć., minerał, drogi kamień: czerwono żółta odmiana spinelu.

 Rubież, granica, kraniec, kres, skraj.

 Rubieżny, graniczny, kresowy.

 Rubikon przejść = zrobić krok stanowczy, zdecydować się.

 Rubin, wł., minerał, drogi kamień, przejrzysta, pięknie czerwonawa odmiana korundu.

 Rubinowy, wł., odnoszący ś. do rubinu, zrobiony z rubinu; mający kolor rubinu; r-e szkło = szkło, zabarwione na ciemno-czerwono, służące do lamp i ciemni fotograficznych.

 Rublowy, kosztujący rubla, mający wartość rubla.

 Rublówka, ros., jednorublowy pieniądz papierowy.

 Rubrować, łć., nadpisywać nagłówek, wskazujący treść rubryk.

 Rubrum, łć., napis na aktach, zawierający ich treść, dawniej czerwono pisany.

 Rubrycela, łc., kalendarz, zawierający porządek odprawiania nabożeństw i spis parafji, kościołów, klasztorów i duchowieństwa danej djecezji a. prowincji klasztornej.

 Rubryka, łć., dawniej nadpis w rękopisie, tytuł rozdziału, zwłaszcza w księdze ustaw, naznaczany czerwono; w księgach, zwłaszcza rachunkowych, przestrzeń między dwiema linjami, przeprowadzonemi z góry na dół, do wpisywania rzeczy, cyfr tego samego rodzaju; dział w czasopiśmie, w notatniku, zawierający wiadomości jednego rodzaju; dział, pozycja; papier, gruby, polinjowany, który ś podkłada pod papier, na którym ś. pisze — p. Lubryka.

 Rubrykować, łć., linjować w rubryki, opatrywać rubrykami, uporządkować podług rubryk.

 Ruch, stan, właściwy ciału, które nie pozostaje w spoczynku, lecz ś. rusza a. zmienia swe miejsce, ruszanie, ruszanie ś., ruszenie, ruszenie ś.; bieg, obrót, zwrot; jazda, kursowanie, bieg: r. pociągów na kolei żelaznej, parowozów; rozruch, zamieszka, zamieszanie, niepokój, wrzenie; ożywienie, żywa działalność: r. literacki, r. umysłowy, r. w przemyśle, w handlu, r. na giełdzie; bez r-u na giełdzie = niema podaży; r. uliczny = kursowanie pojazdów i pieszych; r-y wojska = obroty, manewry, przechodzenie wojska; r. prostolinijny = odbywający ś. po linji krzywej; r. kołowy, eliptycz-