Rychtyk, pewnie, niechybnie; właśnie, w samą porę, w sedno; zupełnie dobrze, dokładnie.
Rycie, kopanie; rzezanie; coś wyrzeźbionego, rzeźba.
Rycina, obraz, ryty na drzewie (drzeworyt), na metalu (miedzioryt, staloryt), na kamieniu (litografja).
Rycyk, ptak z rzędu siewkowatych, z podrzędu kuligów, z rodziny bekasów.
Rycyna, łc., Rycina; olej rycynowy, olej rącznikowy; alkaloid,, wydobywany z nasion rącznika.
Rycynowy, łć., odnoszący ś. do rycyny, wyciśnięty z rycyny.
Rycynus, łć. — p. Rącznik.
Ryczałt, Ryczałtem, nm., hurt, hurtem, ogół, ogółem, wszystko, nie przebierając.
Ryczałtowo, nm. — p. Ryczałtem.
Ryczałtowy, nm., hurtowy, ogólny.
Ryczeć, dok. Ryknąć; o zwierzęciu: wydawać ryk; płakać głośno; wybuchać płaczem; o człowieku: wołać głośno, drzeć ś, wrzeszczeć.
Ryć, kopać, rozgrzebywać, rozgarniać ziemię; rzeźbić, wyrzynać, rytować; r. ś., gmerać, grzebać ś., bobrować w czym, przewracać co, szukając; przedzierać ś., przedostawać ś., wydobywać ś.
Rydel, narzędzie ręczne do kopania, łopata wązka, szpadel (f.); przen., mogiła, grób; śmierć, zgon.
Rydelek, mały rydel.
Rydlisko, trzonek, rękojeść rydla.
Rydlować, kopać rydlem.
Rydlówka, drewniana łopatka, na którą osadza ś. rydel.
Rydwan, nm., u starożytnych wóz dwukołowy, otwarty z tyłu, na którym po wojnie, na igrzyskach, wyścigach wjeżdżali tryumfatorowie, wóz tryumfalny (fig.); r. żałobny = karawan.
Rydz, grzyb jadalny z rzędu bdeł, z rodzaju mleczajów (fig.); lepszy r., niż nic = dobry i mały zysk; czerwony, jak r. = ma czerstwą cerę; zdrów, jak r. = zupełnie zdrów.
Rydzawiec, tlenek ołowiu, glejta.
Rydzawy, Rydzowaty, rudobrody.
Rydzobrody, rudobrody.
Rydzowacieć, stawać ś. rydzowatym.
Rydzy, mający kolor rydza, rudy.
Rydzyk, mały rydz.
Ryga, wł., wiersz liczb, linja cyfr; pięciolinja na papierze muzycznym; suszarnia na zboże; w druk., odstęp szerszy między wierszami; w lm., podkładka linjowana pod papier do pisania; w druk., podkładka pod ostatni wiersz kolumny; żart., jechać do rygi (Rygi) = dostawać wymiotów.
Rygał, nm., stół, na którym kaszta drukarska leży pochyło, a w nim przegrody na chowanie kaszt; szafa bez drzwi z półkami na książki i papiery.
Rygiel, nm., zasuwa, zawora, zapora (fig.); klin, którym jeden kawał drzewa w sprzęcie składanym przymocowany jest do drugiego, wiązanie.
Rygielek, nm., mały rygiel; klapka, na którą zapina ś. pod brodą podniesiony kołnierz od palta; widoczny szew z jedwabiu u kieszeni.
