Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/633

Ta strona została przepisana.

Rzęsowy, Rzęsny, odnoszący ś. do rzęsy.

Rzęsówki (-ek), włosy, rosnące na błonie śluzowej nosa.

Rzęśl, roślina z rodziny rzęślowatych, włośnik (f.).

Rzęśnia, roślina z rodziny motylkowatych, rzęsina, esparceta.

Rzęśnie, Rzęsno, przysł., rzęsiście.

Rzęzić, Rzężyć, Rzężeć, wydawać głos chrapliwy, chrapać, charkotać; chrzęścić, ciężko robić piersiami wskutek zaflegmienia.

Rzężenie, głos chrapliwy; szmer w płucach, dający ś. słyszeć przy oddychaniu, gdy przyłożymy licho do piersi.

Rznąć, krajać, rzezać, ciąć, przerzynać, próć, przecinać, rozrzynać; płatać, rąbać, ćwiartować: r. chorego = operować, r. trupa = robić sekcję; r. piłą = piłować, trzeć; r. na kamieniu = ryć, rytować; rzeźbić, wyrzynać, grawerować, r. rowy, kanały = bić, kopać, przeprowadzać; r. djament, kryształ = szlifować; r. na śmierć = mordować. r. prawdę = wypowiadać prawdę otwarcie i śmiało; r. na skrzypkach a. innym instrumencie = grać z zapałem, grać od ucha; r. w karty, w karcięta = oddawać ś. grze namiętnie; r. do pokojów, przez pokoje = iść szybko i śmiało; r. swoją sztukę = pokazywać, robić, co ś. umie, prowadzić swoją robotę dalej; rznij dalej = mów, co wiesz; r. komu skórę = bić go, łoić mu skórę, tatarować, łomocić; rznie mnie w brzuchu = czuję boleści w brzuchu; uderzyć mocno, huknąć, wyrżnąć, trzasnąć, lunąć; rzucić z rozmachem, cisnąć; r. ś., być rzniętym, piłowanym; zarzynać ś., zabijać ś., szarpać ś.; kłócić ś., robić wzajemne zarzuty; uderzać ś., bić ś. wzajemnie; przerzynać ś. przez co, przerywać co, przenikać przez co; uderzyć ś., huknąć ś., lunąć ś.; upaść, zwalić ś.

Rznięcie, rzecz., od Rznąć; r. w brzuchu = boleści, kolki; sprawić komu r. = wybić go, dać mu baty, wały, cięgi, lanie, zbesztać go.

Rznięty, którego rznięto; ten, co jest rznięty; szkło r-e = szlifowane; instrument r. = strunowy; ból r. = rznięcie, kolka.

Rzodkiew, roślina warzywna z rodziny krzyżowych (fig.).

Rzodkiewka, roślina warzywna z rodziny krzyżowych (fig.).

Rzodkwiany, odnoszący ś. do rzodkwi; zrobiony z rzodkwi.

Rzucać, dok. Rzucić; wypuszczać co z rąk gwałtownie; ciskać, smyrgać, miotać: r. kule, pociski, kamienie, wyrzucać; r. pieniądze a. pieniędzmi = wydawać je bez rachunku, trwonić; r. kotwicę = zarzucać; r. komu co pod nogi = poddawać; r. okiem, wzrokiem = spoglądać, przen., zwracać na co uwagę, zastanawiać ś. nad czym; r. kwestję, pytanie = poruszać jaką sprawę, zadawać pytanie, występować z jaką sprawą wszczynać ją; r. okiem wstecz = zwracać s. myślą w przeszłość, przypominać co sobie; r. cień = roztaczać, kłaść; r. światło = oświecać, oświetlać; r. na co światło = wyjaśniać, wykrywać coś tajnego, nieznanego; r. na kogo, na co cień podejrzenia, hańby = podejrzewać nieco, ujmować dobrej sławy, zniesławiać; r. komu co w oczy = wyłuszczać mu, zwracać komu uwagę na co, wytykać; r. komu rękawicę = wyzywać go na pojedynek, wyzywać