Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/635

Ta strona została skorygowana.


Rzutnośćp. Rzutkość

Rzutowy, odnoszący ś. do rzutu; gieometrja r-a = gieometrja, badająca własności rzutowe figur.

Rzyć, otwór stolcowy, odchodowy, pośladek.

Rzygać, dok. Rzygnąć; mieć głośne odbicie ś. z żołądka; zrzucać z żołądka, womitować; wyrzucać z siebie gwałtownie, buchać, bluzgać czym, chlustać; rzygnąć słówko = przemówić; rzygnąć pieniędzmi = wydać, rzucić.

Rzygowiny, plwociny, wymiociny.

Rzymianin, wyznawca Kościoła rzymsko-katolickiego, łacinnik.

Rzymianka, forma żeńska od Rzymianin.

Rzymski, odnoszący ś. do Rzymu: r-e łaźnie, r-a kąpiel = kąpiel, polegająca na przebywaniu bez odzieży w zamkniętym pokoju, w którym powietrze jest suche i mocno nagrzane (od 40 do 69 stopni Celsjusza), a potem ochładzaniu za pomocą natrysku; mur r. = złożony z małych kwadratowych kamieni tufowych; pieczeń r-a = klops w kształcie podłużnego bochenka; poncz r. = napój mrożony, złożony z lodów białych z winem szampańskim, maraskino, arakiem i cytrynami; świece r-ie = rodzaj ogni sztucznych; katolik r. = wyznawca Kościoła zachodniego.

Rzymskośćp. Rzymszczyzna.

Rzymszczyć, przerabiać na Rzymianina, nadawać charakter rzymski.

Rzymszczyzna, Rzymskość, charakter narodowości rzymskiej.

R. ż., skr., rodzaj żeński.

Rżanka, słoma żytnia a. pszeniczna.

Rżany, żytni.

Rżeć, o koniu, ośle, łosiu, wielbłądzie: wydawać głos właściwy tym zwierzętom.

Rżysko, pole po życie; ściernisko, części źdźbła, pozostałe na polu po żniwie, ścierń.






S


S, 19-ta litera alfabetu; spółgłoska przednio-językowa czyli zębowa, szczelinowa, bezdźwięczna, twarda.

Sabat, Sabbat, hebr., siódmy dzień wypoczynku u Izraelitów; mniemana schadzka czarownic pod przewodnictwem szatana, odbywająca ś. co sobotę, połączona z obrzydliwemi zabawami i czarami.

Sabatnik, Szabaśnik, hebr., wieloramienny świecznik.

Sabbatowy, hebr., odnoszący ś. do sabatu; s. rok = według St. Test. każdy siódmy rok, rok świąteczny, w którym grunty ugorowały i niewolnicy otrzymywali wolność.

Sabeizm, cześć boska, oddawana ciałom niebieskim: słońcu, gwiazdom, planetom.

Sabejczyk, wyznawca sabeizmu; u mahometan nazwa, dawana Nazarejczykom, uznającym św. Jana Chrzciciela za proroka.

Sabeljanin, wyznawca sabeljanizmu.

Sabeljanizm, sekta, utrzymująca, że Trójca św. jest potrójnym objawieniem jednej osoby boskiej.

Sabot, fr., drewniane obuwie, używane przez wieśniaków we Francji (fig.).