Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/636

 Sabotaż, fr., uszkodzenie; niszczenie urządzeń kolejowych przez robotników strajkujących.

 Saburra, łć., zamulanie żołądka pokarmem niestrawionym.

 Sacharometr — p. Cukromierz.

 Sacharoza, gr., nazwa chemiczna cukru trzcinowego.

 Sacharyfikacja, łć., zamienianie ś. na cukier, cukrowanie ś.; scukrzenie.

 Sacharymetr, gr., przyrząd do oznaczania gatunku i zawartości cukru w roztworach przy pomocy polaryzacji światła.

 Sacharyna, gr., produkt, otrzymywany sztucznie ze smoły naftowej lub z węgla kamiennego, 280 razy słodszy od cukru, nie posiadający jednak własności pożywnych.

 Sad, ogród owocowy.

 Sadliczka, roślina z rodziny krzyżowych, pyleniec.

 Sadlisty, obfitujący w sadło, tłusty, spasły.

 Sadło, tłuszcz, tłustość w ciele ludzkim a. zwierzęcym; tłuszcz zwierzęcy, obszyty w błonę w kształcie bochenka dla przechowania; tyle, co komarowego s-a = nic prawie; spierać ś. o komarowe s. = o głupstwo bez znaczenia; zalać komu gorącego s-a za skórę = dokuczyć komu dotkliwie; obrastać w s. = bogacić ś.; głupi, jak s. = bardzo głupi; kto ma s., temu snadno = bogatemu dobrze na świecie; chodzi, jak pies, kiedy zje s. = wstydzi ś. popełnionej winy; czuje pies s. = przewiduje zysk, korzyść.

 Sadłowaty, podobny do sadła.

 Sadłowy, odnoszący ś. do sadła; zrobiony z sadła.

 Sadłówka, odmiana gruszki.

 Sadowić, wyznaczać komuś miejsce do siedzenia, usadzać, sadzać, umieszczać na siedzeniu; osadzać kogoś na jakim gruncie, wyznaczać mu ziemię pod osadę, kolonizować; s. ś., siadać, wybierać sobie miejsce do siedzenia, umieszczać ś. na siedzeniu; wybierać sobie miejsce na stały pobyt, pod osadę, osiedlać ś., zamieszkiwać, osiadać.

 Sadowiec, pająk dwupłucny.

 Sadowina, nędzny, lichy, biedny sad.

 Sadownictwo, umiejętność zakładania i pielęgnowania sadów, ogrodnictwo.

 Sadowniczka, kobieta, chodząca koło ogrodu; żona sadownika.

 Sadownik, Sadowniczy, ogrodnik, zajmujący ś. sadem; dzierżawca owoców w sadzie.

 Sadowy, ogrodowy, hodowany, szczepiony, nie dziki; rzecz., ogrodnik, sadownik.

 Saduceusze, sekta żydowska z III-go wieku przed Chr., składająca ś. z arystokracji kapłańskiej, która odrzucała nieśmiertelność duszy i zmartwychwstanie.

 Sadyba, ukr., miejsce zamieszkania, siedlisko, siedziba.

 Sadystyczny, dotyczący sadyzmu.

 Sadyzm, zwyrodnienie erotyczne mężczyzn, polegające na lubowaniu ś. w zadawaniu cierpień fizycznych kobietom.

 Sadz, Sadź, Sadzowisko, skrzynia drewniana, podziurawiona, zanurzona w wodzie, w której przechowują ś. żywe ryby; s. ptaszy = kojec, dzięciorek, kurnik.

 Sadza, węgiel drobno sproszkowany, wydzielający ś. z dymu i osiadający w piecach, kominach, szkłach w lampach i t. p.

 Sadzać, umieszczać w pozycji siedzącej, usadzać, sadowić, wyznaczać komu miejsce do siedzenia; osadzać, wsadzać, umieszczać wewnątrz czego: s. do więzienia.

 Sadzak, roślina z gromady grzybów, z rzędu workowców.