Sanbenito, hind., żółta koszula bez rękawów, z pomalowanemi na niej płomieniami i djabłami, w którą odziewano ludzi, skazanych przez Inkwizycję na spalenie.
Sanctissimum, łć., Najświętszy Sakrament; przen., to, co komuś jest najświętsze.
Sancyt, łć., w dawnym prawie polskim: wyrok sejmowy lub uchwała.
Sandacz, ryba cierniopromienna, piersiopłetwa, okuniowata (fig.)
Sandał, gr., drzewo, rosnące w Indjach, dostarczające cenionego drewna białożółtawego z pięknym zapachem, używanego do kadzenia i do wykładania zbytkownych wyrobów stolarskich, sandałowe drzewo, sandałowiec, sandałodrzew; rodzaj obuwia, złożonego tylko z podeszwy, przymocowanej do stóp rzemieniami, trepka (fig.).
Sandałek, gr., mały sandał.
Sandałodrzew, Sandałowiec — p. Sandał.
Sandałowcowate, Sandałowate, gr., rodzina roślin dwuliściennych.
Sandarak, Sandaraka, gr., żywica, wydzielana przez niektóre gatunki drzew iglastych północnej Afryki, używana do wyrobu werniksów i lakierów.
Sandomierka, Sandomierska pszenica, odmiana pszenicy.
Sandwich (sendicz), ang., dwie skibki, dwa kawałki chleba z masłem, między które jest włożone mięsiwo, ser, szynka i t. p.
Sandżak, tur., chorągiew; część paszałyku, powiat, obwód w Turcji; s. szeryf = sułtańska chorągiew z jedwabnej tkainny zielonej z napisami, niegdyś używana przez Mahometa.
Saneczki (-ek), małe sanie; sanki sportowe.
Saneczkować, używać sportu saneczkowego.
Saneczkowy, odnoszący ś do saneczek, odbywany na saneczkach: sport s. = zjeżdżanie na małych saneczkach z pochyłości górskich po śniegu, często na umyślnie urządzonych torach.
Sangwiniczność, Sangwinizm, łć. temperament sangwiniczny.
Sangwiniczny, łć., krwisty, krewki, żywy, ognisty, gwałtowny, wrażliwy, gorący: temperament s.
Sangwinik, łć., człowiek krewki, prędki, zapalczywy.
Sangwinistyczny — p. Sangwiniczny.
Sanhedryn, Synedrium, hebr., najwyższa zwierzchność, rodzaj senatu, a zarazem najwyższego sądu u starożytnych Izraelitów.
Sanie, wóz do jeżdżenia po śniegu, mający zamiast kół płozy (fig.); płozy, podkładane pod ciężary, dla łatwiejszego przesuwania ich z miejsca na miejsce.
Sanitarjusz, łć., dozorca chorych i rannych w czasie wojny a. epidemji; posługacz szpitalny.
Sanitarny, łć., zdrowotny, tyczący ś. utrzymania zdrowia i zapobiegania chorobom; s-a policja = policja lekarska; s-a komisja = władza, ustanowiona w celu przeprowadzenia środków ochronnych przeciw rozszerzaniu ś. chorób zaraźliwych; s-e oddziały = w wojsku służą do transportowania rannych, przy ambulansach i lazaretach; s-e pociągi = odpowiednio urządzone pociągi kolejowe do przewożenia rannych; s-e stacje = lokale, w których w każdym
