Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/657

nić surowo, skrytykować niemiłosiernie w pismach; s. ś., popryskać ś. jakim płynem, schlapać ś., zachlastać ś.; ubłocić ś, uszargać ś.; zniszczyć ś., wycieńczyć ś., stracić zdrowie przez zbytki.

 Schlebiać, dok. Schlebić; pochlebiać, przypochlebiać komu; głaskać czyją próżność.

 Schludnie, przysł., skromnie, ale czysto.

 Schludny, skromny, ale czysty, porządny, chędogi, starannie utrzymany.

 Schłonąć, pochłonąwszy strawić.

 Schłopiały, który schłopiał.

 Schłopieć, Schłopić się, stać ś. podobnym do chłopa, nabrać grubych obyczajów, zdziczeć, schamieć.

 Schłostać, wybić, wytłuc, wysmagać; ostro skrytykować, zwymyślać.

 Schmurnieć — p. Schmurzyć ś.

 Schmurzyć, zachmurzyć, zasępić; s. ś., chmurami ś. okryć; stać ś. chmurnym, spochmurnieć, zasępić ś., zasmucić ś.

 Schnąć, pozbyć ś. wilgoci przez wyparowanie jej, stawać ś. suchym, osychać, suszyć ś., podsychać; tracić soki żywotne, obumierać, zamierać z braku wilgoci, więdnąć z choroby a. ze starości (o roślinach); chudnąć, niknąc w oczach, tracić zdrowie, mizernieć (o ludziach); przen., trawić ś., niszczeć, marnieć, umierać, usychać: s. z miłości, z tęsknoty.

 Schodek, mały schód, stopień; w lm., s-ki, rodzaj małej drabinki przenośnej.

 Schodkować, w schodki układać.

 Schodnisty, podnoszący ś. schodami, tarasowaty.

 Schodowaty, kształtem zbliżony do schodów.

 Schodówka, mięczak jednoskorupowy, brzuchopełz.

 Schodzić, dok. Zejść; z miejsca wyższego przenosić ś. na niższe, zstępować; przen., zniżać ś., poniżać ś.; upływać, uchodzić, przechodzić, mijać (o czasie); s. ze świata = umierać; s. ś., zbierać ś., s. ś. z kim = spotykać ś., stawiać ś. na umówionym miejscu schadzki.

 Schodzisty, pochyły, spadzisty, nachylony.

 Scholar, gr., uczeń, szkolarz.

 Scholarchat, gr., władza nadzorcza szkolna.

 Scholasterja, gr., urząd scholastyka.

 Scholastyczny, gr., dotyczący scholastycyzmu; s-a filozofja = oparta na systemacie zgodnym z objawieniem i na obowiązującej nauce Kościoła.

 Scholastyk, gr., w wiekach średnich uczony, uprawiający filozofję scholastyczną, kanonik, członek kapituły; przełożony szkoły katedralnej lub kolegjalnej w wiekach średnich.

 Scholastyka, gr., kierunek filozofji średniowiecznej, cechujący ś. podporządkowaniem badań filozoficznych pod powagę religji, oraz zamiłowaniem w djalektyce i rozbiorach subtelnych aż do drobiazgowości.

 Scholia, gr., krótkie naukowe objaśnienie wyrazów w starożytnych pisarzach greckich i rzymskich.

 Scholjasta, gr., uczony autor scholjów, komentarzy.

 Schopić, kazać zejść z koni.

 Schorować się, długo przechorować, zniszczyć ś., strawić ś. chorobą.

 Schorowany, Schorzały, wycieńczony, zniszczony chorobą, osłabły wskutek choroby.

 Schorzeć, przechorować długo, schorować ś., zniszczeć przez chorobę, zmizernieć, schudnąć po chorobie.