Schylać, dok. Schylić; zniżać ku poziomowi, nachylać, pochylać, skłaniać, zginać, przyginać, opuszczać, spuszczać, zwieszać; zniżać, poniżać, zastosowywać do czegoś niższego; s. ś., zniżać ś. ku poziomowi, nachylać ś., pochylać ś., zginać ś., naginać ś., zwieszać ś.; zniżać ś., obniżać ś.; mieć ś. ku końcowi.
Schylony, nachylony, pochylony, przygięty, zgarbiony.
Schyłek, pochyłość, spadzistość, stok; zbliżanie ś. do końca, kres blizki: s. dnia = wieczór, zmierzch; s. życia = starość; na s-ku = pod koniec, ku końcowi czego.
Schytrzeć, stać się chytrym, przebiegłym.
Schyzma, gr., rozdział między Kościołem zachodnim a wschodnim w XI wieku; oderwanie ś. Kościoła wschodniego, który odrzucił władzę Papieża, odszczepieństwo.
Schyzmatyk, gr., odszczepieniec.
Sciagrafja, gr., sztuka światłocienia u malarzy starożytnych.
Scieleśnić, uczynić cielesnym, zmaterializować.
Scjatyka, gr. — p. Scyjatyka.
Scjencja, łć., wiedza, umiejętność.
Scjentyficzny, łć., tyczący ś. wiedzy, ściśle naukowy.
Scjoptykon, gr. — p. Skjoptikon.
Scudaczeć, stać ś. cudacznym, stać ś. dziwakiem, zdziwaczeć.
Scudzołożyć, uczynić cudzołożnicą, znieprawić, zdemoralizować.
Scudzoziemczeć, Scudzoziemczyć się, przemienić ś. na coś cudzoziemskiego a. cudzoziemca.
Scukrzać (się), dok. Scukrzyć (ś.); zamienić (ś.) w cukier.
Scyganieć, stać ś. cyganem; upodobnić ś. do cygana.
Scyjatyk, gr., chory na scyjatykę.
Scyjatyka, gr., choroba, polegająca na zapaleniu nerwu kulszowego, bolesna, długa, uporczywa, inaczej: ischias.
Scylla, w wyr., między Scyllą a Charybdą = być w opałach, w niebezpieczeństwie, w niepewności, między młotem a kowadłem.
Scyntylacja, łć., iskrzenie, migotanie gwiazd; migotanie, dostrzegane niekiedy przez lekarza przy badaniu oka pacjenta.
Scysja, łć., rozdwojenie, rozdział; spór, niesnaski, niezgoda, nieporozumienie.
Scytala, gr., pasek skórzany a. pergaminowy, który Spartanie nawijali na pałeczkę i pisali na nim rozkazy do swego wodza i, odwinąwszy, posyłali, a wódz, żeby odczytać, nawijał znowu pasek zapisany na pałeczkę tej samej grubości.
Scyzoryk, łć., mały nożyk kieszonkowy składany; przen., żart., uczeń szkół.
Sczaić (się), czając ś. ukryć ś., przyczaić ś.
Sczarować, zaczarować, oczarować; przen., olśnić, zachwycić.
Sczepiać, dok. Sczepić; czepiając jedno z drugim łączyć; zszywać, związywać.
Sczepka, to, co służy do sczepienia.
Sczerniały, ten, który szczerniał; okopcony, opalony, ogorzały, i ściemniały.
Sczernieć, czarnym ś. stać, poczernieć, ogorzeć, opalić ś.
Sczerstwieć, zeschnąć ś., stać ś. czerstwym.
Sczerwieniały, który ś. stał czerwonym.
Sczerwienieć, Sczerwienić się, stać ś. czerwonym, zaczerwienić ś., zarumienić ś, zapłonąć (z wstydu, z oburzenia i t. p.).
Sczesać, czesząc, zgarnąć co, ściągnąć grzebieniem.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/659
Ta strona została przepisana.
