Selenostat, gr., przyrząd do obserwacji księżyca.
Selenotropizm, gr., wpływ światła księżycowego na ruch niektórych roślin.
Seler, fr., roślina warzywna z rodziny baldaszkowych (fig.).
Selerówka, fr., gatunek wódki słodkiej.
Selfaktor, ang., przyrząd samoprzędący, samoprząśnica.
Self-help, ang., samopomoc, pomoc własna.
Selwasy, hind., nazwa wielkich obszarów, porosłych lasami, w Ameryce Południowej na południu rzeki Amazonki (fig.).
Sełedec, Sełedeć, ukr. — p. Osełedec.
Semafor, gr., pierwotnie nazwa optycznego telegrafu na wybrzeżach Francji, który oznajmiał o przybyciu i ruchach okrętów na pełnym morzu, później połączony z siecią telegraficzną stanowi komunikację z okrętami na pełnym morzu; służy także jako stacja meteorologiczna i daje ostrzegające sygnały burzowe; przyrząd sygnałowy optyczny na kolejach (fig.).
Semazja, gr., znaki, zapowiadające jakie zdarzenie, jakieś zjawisko.
Semazjologja, gr., w językoznawstwie: nauka o znaczeniu wyrazów.
Semejografja, gr., sztuka pisania znakami, umiejętność szybkiego notowania; sztuka przenoszenia tonów na papier; pisanie nut.
Semestr, łć., 6-cio miesięczny okres czasu, półrocze, zwłaszcza półroczny kurs w wyższych zakładach naukowych.
Semestralny, łć., półroczny.
Semicki, odnoszący ś. do Semitów, właściwy Semitom; s-e narody — p. Semici; s-e języki = arabski, hebrajski, fenicki, aramejski (syryjski i chaldejski), asyryjsko-babiloński.
Semihistoryczny, łć., nawpółhistoryczny.
Seminarjum, łć., zakład naukowy dla kształcenia duchownych; s. nauczycielskie = zakład, przygotowujący nauczycieli i nauczycielki szkół początkowych; zajęcia praktyczne przy uniwersytecie.
Seminaryjny, Seminaryjski, łć., odnoszący ś do seminarjum.
Seminarzysta, łć., uczeń, wychowaniec seminarjum.
Seminizm, łć., pogląd fizjologiczny, podług którego obie płcie mają nasienie, wywierające wpływ na płodzenie.
Semita, łć., członek jednego ze szczepów wschodnich plemienia kaukaskiego: Żydów, Arabów, Syryjczyków (nazwa od Sema, syna Noego); w języku potocznym nazwa, dawana wyłącznie Żydom.
Semityzm, łć., sprzyjanie Żydom.
Semjografja, gr., stenografja.
Semjotyka, Semjologja, gr., część medycyny, zajmująca ś. obserwowaniem objawów organizmu człowieka żyjącego, w celu wyciągnięcia wniosków o stanie zdrowia lub choroby tegoż organizmu.
Semnologja, gr., mowa uroczysta, w tonie uroczystym.
Sen. skr. — p. Senjor.
Sen, stan człowieka śpiącego, spanie: zabierać ś. do snu, zbudzić ś. ze snu; s. lekki, twardy, niespokojny, przerywany; śpiewać komu do snu, kołysać kogo do snu = usypiać, śpiewając, kołysząc; wybić ś. ze snu = nie móc więcej
