Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/668

małżeństwie, które zamierza żyć w separacji; o spólnikach, którzy występują ze spółki).

 Sepecik, zdr. od Sepet.

 Sepet, tur., kufer, skrzynia; gatunek sukna; przen., żart. tyłek, zadek, dać komu w s. = obić rózgą, oćwiczyć, wybatożyć.

 Sepja, gr., mięczak głowopławy jednoskorupowy; płyn brunatny, używany do wyrobu brunatnej farby, z mięczaka morskiego, zwanego sepją, a. mątwą.

 Seplenić — p. Szeplenić.

 Sepoje, ang. — p. Sipoje.

 Septanta, łć. — p. Septuaginta.

 September, łć., wrzesień.

 Septembrysta, łć., członek partji terorystycznej, której dziełem była rzeź wrześniowa w Paryżu w 1792 r.

 Septemwir, łć., w dawnym Rzymie jeden z siedmiu kapłanów, dozorujących obrzędy i obchody religijne.

 Septemwirat, łć., rząd, złożony z siedmiu ludzi.

 Septenalicja, łć., siedmioletni okres trwania parlamentu.

 Septenat, Septennium, łć., siedmiolecie; siedmioletni okres, na który jest obierany prezydent Rzeczypospolitej francuskiej od czasu upadku Napoleona III.

 Septentrjon, łć., kraje północne, północ; mieszkaniec północy; mieszkaniec daw. W. Księstwa Moskiewskiego, Moskwicin.

 Septentrjonalny, łć., północny.

 Septet, łć., utwór muzyczny na 7 głosów ludzkich lub na 7 instrumentów.

 Septicemja, Septichemja, gr., rodzaj zakażenia krwi ptomainami, zjawiający ś. przy pewnych ciężkich cierpieniach, kończący ś. śmiercią.

 Septimola, Septola, wł., grupa siedmiu nut jednakiej wartości.

 Septizonia, łć., wysoka budowla z siedmiu szeregami kolumn jednych nad drugiemi.

 Septony, gr., zgnilizna, materje gnijące.

 Septuagesima, łć., dzień 70-ty, nazwa 9-tej niedzieli przed Wielkanocą, siedemdziesiątnica.

 Septuaginta, łć., grecki przekład Starego Testamentu, dokonany przez 70 tłumaczy około 320 r. przed Chryst.

 Septuor, łć. — p. Septet.

 Septyczny, gr., zakaźny, wywołujący rozkład, psucie ś., gnicie; s-e substancje = pierwiastki zakaźne, które, wprowadzone do żywego organizmu, powodują zatrucie wskutek rozpleniania ś. zawartych w nich bakterji chorobotwórczych.

 Septyljon, łć., siódma potęga miljona, wyrażana przez jedność z 42 zerami, a. tysiąc sekstyljonów, czyli jedność z 24 zerami.

 Septyma, łć., w muz., siódmy stopień gamy; siódmy ton od tonu głównego; siódma klasa w szkołach.

 Septymowy, łć., odnoszący ś. do septymy: s. akord = akord, składający ś. z tonu podstawowego, tercji, kwarty i septymy.

 Sepulkralna łć. maska = maska pośmiertna, zdjęta z twarzy nieboszczyka.

 Sepultura, łć., akt zejścia, metryka pogrzebowa.

 Ser, substancja stała, wyciśnięta z mleka zsiadłego i wysuszona, składa ś. z sernika i tłuszczu: s. krowi, owczy, kozi; s. zwycajny = krowi, wyrobiony w kształcie serca; s. litewski, szwajcarski, holenderski, śmietankowy itd.; żart., uczn., dawać komu s-a = ściskać go z dwuch stron w ławce; dać komu s-a w głowę = pokręcić mu boleśnie kułakiem po głowie; urządzać s-a = pocierać plecami o mur, gdy kogo swędzi.