Seradela, Saradela, roślina uprawna z rodziny motylkowatych, używana jako pasza.
Seraf, Serafin, hebr., anioł, należący do pierwszej hierarchji duchów niebieskich, otaczających tron Boga.
Seraficzny, Seraficki, hebr., właściwy serafum, anielski, niebiański; doktor s. = przydomek, dawany św. Bonawenturze z powodu jego pobożności; zakon s. = zakon św. Franciska z Asyżu.
Seraj, pers., pałac sułtański; nazwa, dawana także części domu, zamieszkiwanej przez kobiety w Turcji.
Seraskier, pers., w Turcji najwyższa godność wojskowa, tytuł ministra wojny, także tytuł głównego wodza armji.
Seraskierat, pers., ministerjum wojny w Turcji; obwód podległy władzy seraskiera.
Serbet, arab. — p. Sorbet.
Serby (-ów), instrument muzyczny, gęśle serbskie.
Sercanka, zakonnica zgromadzenia Serca Jezusowego.
Serce, główny narząd w układzie naczynnym u człowieka i wyższych zwierząt, w kształcie worka mięsistego, rozprowadza krew po całym organizmie i podtrzymuje jej ciągłe krążenie (fig.): s. bije; s. bić przestało = umarł; słuchać czego z biciem s-a = z trwogą, ze wzruszeniem: jakby mu wraził nóż w s. = dotknął go boleśnie; z pod s-a bym sobie wyjął, a tobie dał = gotów jestem na wszelkie ofiary, byle ci dać; część piersi, gdzie mieści ś. serce: przycisnąć kogo do s-a, nosić co na s-u; dusza głąb duszy; wyobrażalne siedlisko uczuć, władza odczuwania, uczuciowość, miłość, skłonność, pociąg uczuciowy, sympatja, życzliwość, przywiązanie, przychylność, serdeczność, czułość: s. ś. kraje, ściska, s. boli = rozpacz, żal ogarnia; kochać kogo z całego s-a = gorąco, z oddaniem; przypadł mi do s-a = podobał mi ś. bardzo; s. nie sługa, nie wie, co to pany = nie można nikomu nakazać uczucia, miłości; nakłonić swoje s. do kogo = polubić, pokochać go; czuć co w głębi s-a = mieć co do czego głębokie przekonanie; człowiek bez s-a = nielitościwy, okrutny; dobre s., dobroć s-a = łagodność charakteru, dobroć; mieć s. do kogo = kochać go; mieć kogo, co w s-u = pamiętać serdecznie, zachowywać uczucie względem kogo, czego; mieć s. czyje = być kochanym przez kogo; wedle s-a = według życzenia; stracić s. do kogo = przestać go kochać; dla ciebie moje s. bije = kocham cię; brać co do s-a = przejmować ś. czym; z s-a, od s-a = szczerze, serdecznie, z całej duszy, gorąco; przyjaciel od s-a = serdeczny; rządzić ś. s-em = uczuciem, jako przeciwstawieniem do rozumu; proszę całym s-em = gorąco, serdecznie; dodawać komu s-a = dodawać mu otuchy, pobudzać go; psuć komu s. = martwić go; mieć coś na s-u = mieć co na duszy, mieć żal do kogo; prawe, zacne s. = charakter; co na s-u, to na języku = co ś. czuje, to ś. i mówi; przeczucie, przewidywanie, troska o to, co nastąpi: s. mi to mówiło = przewidywałem to; odwaga, męstwo, animusz: mężne, wielkie s., lwie s.; mieć s. = czuć; zajęcze s. = tchórzostwo; małe s. = małoduszność; pieszcz., moje s.! = moje kochanie!, moje złoto!, moja rybko!, mój aniołku!; przen., ognisko, centrum, ośrodek; s. w drzewie, w piórze = rdzeń; s. w dzwonie = drążek metalowy,
