Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/690

Ta strona została przepisana.

Siwerniak, ptak śpiewający z rodziny pliszek, gatunek świergotka (fig.).

Siwić, robić siwym; s. ś., ukazywać się w barwie siwej.

Siwiecp. Siwosz.

Siwieć, stawać ś. siwym, szpakowacieć; siwym ś. zdawać, mieć barwę siwą.

Siwiotek, owad łuskoskrzydły zmierzchnicowaty.

Siwiuchny, Siwuchny, Siwiutki, Siwiuteńki, całkiem siwy.

Siwizna, siwość, siwe włosy.

Siwkap. Siwoszka.

Siwobrody, mający brodę siwą.

Siwo-czarny, przez pół siwy, przez pół czarny.

Siwoglowy, mający głowę siwą.

Siwo-jabłkowy, przez pół siwy, przez pół jabłkowy.

Siwokrzyn, roślina z rodziny marzanowatych.

Siwooki, mający oczy siwe.

Siwopióry, mający pióra siwe.

Siwosz, człowiek, koń siwy, siwek.

Siwoszka, klacz siwa.

Siwość, siwizna.

Siwowąsy, Siwowąsaty, mający wąsy siwe.

Siwowłosy, mający włosy siwe.

Siwucha, wódka prosta; nazwa siwej krowy, kozy, kury.

Siwy, mający kolor czarno-biały, szary; modrawy, błękitnawy; mający włosy siwe, stary: s., jak gołąb = zupełnie siwy, o włosach mleczno-białych; przen., doświadczony, wytrawny; rzecz., starzec siwy, siwosz.

Sjenit, łć., skała, złożona z kwarcu, feldspatu i miki, używana jako materjał budowlany (od miasta Sjeny w Egipcie).

Sjenna, wł., żółta odmiana urabry.

Sjesta, hiszp., wypoczynek południowy; drzemka.

Sk-, czasowniki dokonane, zaczynające ś. od tych liter, pochodzą ze złożenia przyimka s, zmienionego przez asymilację w s, i czasowników niedokonanych, nie podajemy ich przeto szczegółowo, odsyłając do tychże czasowników niedokonanych, np. skurczyć = z+kurczyć, skalać = z+kalać, skosić = z+kosić, skusić = z+kusić.

Skabinat, łć., urząd ławniczy, ławnictwo.

Skabinus, łć., ławnik (rajca miejski).

Skabjoza, łć., roślina z rodziny szczeciowatych, dryjakiew (fig.).

Skafander, gr., ubiór gumowy nieprzemakalny dla nurków, złączony szczelnie z miedzianą banią, zaopatrzoną w szkła na oczy, a wdziewaną na głowę, komunikujący ś. z okrętem za pomocą długiej giętkiej rury, przez którą wtłaczają ciągle z zewnątrz świeże powietrze (fig.).

Skafit, gr., skamieniała muszla.

Skakać, dok. Skoczyć; odbijając ś. nogami od ziemi, unosić ś. cokolwiek, podnosić ś. nagle do góry i opadać, wogóle czynić ruch gwałtowny; przeskakiwać przez co, zeskakiwać z czego, wskakiwać na co, w co; podskakiwać, podrygiwać, tańczyć: s. z radości = żywemi ruchami okazywać radość; tak s., jak kto zagra = być posłusznym cudzej woli, być uległym cudzym rozkazom; wzbijać ś., strzelać w górę, unosić ś., wzmagać ś,, zwiększać ś. gwał-