Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/694

ne lancetem na skórze ludzkiej; stawianie baniek.

 Skaryfikator, łć., narzędzie chirurgiczne do robienia wielu nacięć naraz na skórze ludzkiej, baniecznik; narzędzie rolnicze do spulchniania ziemi.

 Skarżyciel, ten, co skarży, oskarżyciel; w sądzie: powód.

 Skarżyć, zanosić skargę na kogo, oskarżać, zaskarżać, obwiniać;. s. a. s. ś. na kogo, nie ukrywać jego przestępku, ujawniać jego winę; s. ś., użalać ś., utyskiwać, narzekać.

 Skat, nm., gra w karty trzyosobowa, do której potrzebne są odrębne karty niemieckie.

 Skating (sketin), ang., jazda na wrotkach; s. ring (-rin), s. park = toczysko, tor, przeznaczony do ślizgania ś. na łyżwach z kółkami (wrotkach) i sam ten sport.

 Skaut, ang., członek drużyny, złożonej z młodzieży w wieku szkolnym, a zorganizowanej celem ćwiczeń wojskowo-gimnastycznych pod gołem niebem, oraz wyrabiania siły i hartu ciała, orjentowania ś. i obserwacji, bystrości zmysłów, wreszcie siły charakteru, szlachetności uczuć, koleżeństwa i wzajemnej pomocy, inaczej: wywiadowca, harcerz.

 Skauting, ang., system wychowywania młodzieży, wymyślony przez generała Baden-Powella, a polegający na jednoczesnym ćwiczeniu ciała i ducha; organizacja młodzieży w patrole skautowskie, ogół skautów w danym kraju.

 Skautka, ang., dziewczyna, należąca do drużyny skautowskiej, inaczej: harcerka, przewodniczka, samarytanka.

 Skautowski, ang., odnoszący ś. do skautingu; właściwy skautowa.

 Skawalać się, dok. Skawalić ś.; zbijać ś., zlepiać ś. w bryły, w kawały, tracić sypkość.

 Skaza, rysa, pęknięcie, szczelina, blizna, plama; przen., wada, usterka, poszlaka, zarzut, brak, niedostatek; uszczerbek, szkoda; zepsucie, zgorszenie; roślina z rodziny ostrojowatych.

 Skazać — p. nied. Skazywać.

 Skazaniec, człowiek, skazany przez sąd na jakąś karę, zwłaszcza na karę śmierci, delikwent.

 Skazić, porobić na czymś skazy, rysy; zepsuć, zniszczyć, uszkodzić, nadwerężyć; zepsuć pod względem duchowym, moralnym; spaczyć, skalać, splamić, zbezcześcić, sprofanować, zdemoralizować, zepsuć, zarazić; s. ś., ulec skażeniu, zepsuciu; zdemoralizować ś., zarazić ś.

 Skazitelność, podleganie skazie, zepsuciu; krótkotrwałość, znikomość.

 Skazitelny, podlegający skazie, zniszczeniu, zepsuciu; nietrwały, krótkotrały, przemijający, znikomy.

 Skazka, baśń, klechda, podanie.

 Skazówka, strzałka ruchoma, osadzona na osi, na zegarze a. innym przyrządzie, ukazująca cyfry na tarczy nieruchomej; pałeczka, pręcik do pokazywania; oznaka, znak, po którym można coś poznać, skaźnik, wskazówka.

 Skazywać, dok. Skazać; pokazywać, okazywać, ukazywać, wytykać palcem, oznajmiać, ogłaszać; sądzić, wydawać wyrok, uznawać winnym, wyrokować na czyją niekorzyść, potępiać sądownie: s. na śmierć, na gardło; s. na banicję, na wygnanie; s. na kim winę = skazywać go na karę pieniężną; przeznaczać komu jaki los, orzekać coś co do czyjej przyszłości.

 Skaźnik, rejestr, spis, wykaz — p. Skazówka.

 Skażenie, zepsucie, nadwerężenie, splugawienie, zeszkaradzenie, zdemoralizowanie, sprofanowanie.