Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/695

 Skażony, ten, którego ktoś skaził; spirytus s. — p. Denaturowany.

 Skąd, przysł., z którego miejsca; z jakiej przyczyny, w jaki sposób, co znowu!

 Skądbądź, przysł., z któregokolwiek miejsca.

 Skądciś, przysł., z któregoś miejsca, niewiadomo z którego miejsca.

 Skądinąd, Skądindziej, Zinąd, przysł., z innego miejsca; z innego źródła; z innego względu, z innej przyczyny; poza tym, zresztą.

 Skądkolwiek, przysł. — p. Skądbądź.

 Skąpać się, zmoczyć ś. mimowolnie; przen., wleźć w biedę, w ambaras, doznawać niepowodzenia w jakim interesie, stracić.

 Skąpica, Skąpicha, forma ż. od Skąpiec.

 Skąpić, zanadto oszczędzać, mało wydawać, żałować sobie a. innym wszystkiego.

 Skąpiec, człowiek do przesady oszczędny, sknera, kutwa, liczykrupa.

 Skąpieć, stawać ś. skąpym.

 Skąpigrosz — p. Skąpiec.

 Skąpiradło, wstrętny skąpiec.

 Skąpka, rodzaj małża.

 Skąpo, przysł., mało, niedostatecznie, biednie, szczupło; s. o co = braknie czego, trudno o co.

 Skąpość, brak, niedostatek; skąpstwo.

 Skąpstwo, charakter skąpca, przesadna oszczędność, sknerstwo.

 Skąpy, przesadnie oszczędny; w zbyt małej ilości będący, niedostateczny, niewystarczający, biedny, szczupły, nędzny; rzecz., skąpiec: s. dwa razy traci = skąpstwo naraża na wielkie straty.

 Skenografja, Scenografja, gr., malarstwo dekoracji teatralnych.

 Skeptyczny, gr. — p. Sceptyczny.

 Skeptyk, Skeptycyzm, gr. — p. Sceptyk, Sceptycyzm.

 Skerco (Scherzo), wł., utwór muzyczny treści wesołej, lekkiej żartobliwej; część środkowa sonaty, symfonji.

 Ski, Sky, norw. — p. Narty.

 Skiba, podłużny pas ziemi między dwiema brózdami; cienki, podłużny kawałek czego, np. chleba.

 Skibka, mała skiba.

 Skibowaty, mający kształt skiby.

 Skielet, gr. — p. Szkielet.

 Skiepścieć, Skiepszczeć, stać ś. kiepskim, znędznieć, zmizernieć, zniedołężnieć.

 Skierka, iskierka.

 Skierowywać, dok. Skierować; nadawać czemu pewien kierunek, zwracać dokąd, naprowadzać — p. Kierować.

 Skik! wykrz., oznaczający skok a. zachętę do skoku.

 Skinąć, dać znak okiem, głową, ręką kiwnąć; zrzucić, spuścić (oczy, spuścić z ceny).

 Skinienie, kiwnięcie, znak, dany giestem, wezwanie milczące.

 Skioptikon, gr., przyrząd projekcyjny, przyrząd optyczny, używany przy odczytach, wykładach do rzucania na ekran powiększonych obrazów, wydoskonalona latarnia magiczna.

 Skipieć, kipieć, wrząc spłynąć; przen., być przejętym silnym wrażeniem, wzburzyć ś., wstrząsnąć ś.

 Skir — p. Hak.

 Skisiały, ten, który skisiał, skisły.

 Skisić, skwasić, ukwasić.

 Skisnąć, Skiśnieć, Skisieć, skwaśnieć, ukwasić ś.; przen., zmarnieć, zginąć, zdechnąć: bodajeś skisł = przekleństwo.

 Skiz, najwyższa karta w grze, zwanej tarokiem.

 Sklamrzeć, użalać ś., utyskiwać, skarżyć ś.; prosić wciąż o coś jednostajnym, płaczącym głosem.

 Sklep, sklepienie; pomieszczenie, nakryte z góry sklepieniem,