pieca chleb i bułki i pilnować ich wypieku.
Piecuch, ten, który lega na piecu albo za piecem, domator; niewieściuch, mazgaj, delikacik, niedołęga; chłopiec, którego obowiązkiem jest palić w piecach po dworach wiejskich.
Piecuchowaty, zniewieściały, delikatny, papinkowaty.
Piecyk, mały piec: p. w kąpieli, p. żelazny, gazowy; naczynie blaszane do palenia, np. kawy, cykorji i t. d. (fig.). p-i = małe podkopy fortyfikacyjne, fugasy.
Piecza, staranie, troskliwość, opieka; mieć p-ę nad kim = opiekować ś.; mieć co na swej p-y = troszczyć ś. o co, mieć co w swej opiece.
Pieczara, loch podziemny, grota, jaskinia, podziemie; budynek murowany na cmentarzu dla chowania zmarłych, krypta.
Pieczarka, grzyb jadalny z rodziny bedłkowatych (fig.).
Pieczarkarnia, miejsce, gdzie umyślnie hodują pieczarki.
Pieczarowy, Pieczarny, przym. od Pieczara: odnoszący ś. do pieczary, właściwy pieczarze.
Pieczątka, mała pieczęć; lepki krążek gumowy, kolorowy, do przylepiania papieru, bibuły; ozdobny obrazek wyciskały, pod spodem nagumowany do przylepiania jako pieczątka.
Pieczeniarski, przym. od Pieczeniarz.
Pieczeniarstwo, skwapliwe korzystanie z cudzego wiktu, chodzenie po obiadach, zjadanie darmo cudzych obiadów; pochlebianie, aby być zaproszonym na jedzenie.
Pieczeniarz, darmozjad, pochlebca, pasorzyt; człowiek, zabiegający o to, aby żywić ś. cudzym kosztem; być czyim p-em = pochlebiając komu, objadać go.
Pieczenie, wystawianie czego na działanie gorąca bez zanurzenia w płynie; palenie, dopiekanie, np. słońca; ból palący w jakiejkolwiek części ciała.
Pieczeń, duży kawał mięsa, upieczony a. do pieczenia przygotowany; część mięsa wołowego, z której robi ś. pieczeń; danie, złożone z mięsa pieczonego, pieczyste (dziś na p. wołowina, zając, sarna); p. wołowa, cielęca, barania, sarnia; p. huzarska = wołowina z farszem; p. rzymska = klops; p. z rożna; p. u kogo jadać = być u kogo pieczeniarzem, objadać go, pochlebiając mu; przy jednym ogniu dwie p-e upiec = mieć podwójną korzyść, załatwić dwie sprawy odrazu, za jednym zachodem.
Pieczęć, narzędzie, mające na spodzie herb, cyfrę a. jakikolwiek wizerunek, który ś. wyciska zamiast podpisu, a także na laku, wosku, opłatku, jako znak prawomocności dokumentu, jako ochrona na liście, pace, drzwiach, aby ich nie otwierano (fig.); znak pieczęci, wyciśnięty na czym; p. rybaka = sygnet papieski; p. większa = urząd kanclerza; p. mniejsza = urząd podkanclerzego; przen., piętno, znamię (wycisnąć na czym p. żałoby, hańby); wycisnąć na czym swoją p. = nadać sobie a. czemu właściwy charakter i t. p.
Pieczętarski, grawerski; kanclerski.
Pieczętarstwo, grawerstwo; urząd kanclerza.
Pieczętarz, wyrzynający pieczęcie i rysunki na wyrobach
