Skomroch — p. Skomoroch.
Skon, zgon, śmierć.
Skonać, skończyć życie, umrzeć; przen., zakończyć ś., przestać, urwać ś.
Skonanie — p. Skon.
Skoncentrowany, ześrodkowany, skupiony; sprowadzony w jeden punkt, w jedno miejsce; stężony.
Skondensowany, zgęszczony; przen., streszczony.
Skonić, zrobić piechura kawalerzystą, kazać mu służyć w konnicy.
Skonsolidowanie, łć., zespolenie, zjednoczenie; ścisłe wewnętrzne zorganizowanie ś. i zbliżenie członków jakiego stronnictwa.
Skonsolidowany, łć., ubezpieczony na czym (np. na dochodach); zjednoczony.
Skonstantować, łć., sprawdzić, stwierdzić; dowieść jasno; przekonać ś. o czem.
Skonsternowany, łć., zbity z tropu, zdziwiony, zmieszany, przerażony, osłupiały, zgnębiony.
Skonto, Sconto, wł., potrącenie z należności przy płaceniu za towar gotówką, lub przed terminem.
Skontro, Scontro, wł., księga handlowa, w której prowadzą ś. oddzielnie rachunki przychodu i rozchodu pojedyńczych artykułów oraz zysków i strat; wzajemne wyrównanie rachunków.
Skontrować, łć., wyrównywać wzajemnie rachunki; w grze w karty: wygrać następną partję po przegranej; podwoić stawkę w grze w brydża.
Skonwinkować, zjednać, ująć, zobowiązać.
Skończony, ten a. to, co skończono; wykwalifikowany w jakim zawodzie, uzdolniony w pewnej specjalności; przen., zupełny, zdeklarowany, kompletny: s. osieł = głupiec, oszust; przen., doskonały, wytworny, wykwintny.
Skończyć, doprowadzić co do końca, ukończyć, zakończyć; przestać mówić; skonać, umrzeć; s. ś., dobiec, dojść do końca, ukończyć ś., zakończyć ś.; minąć, upłynąć.
Skoordynować, łć., przystosować do wspólnego celu — p. Koordynować.
Skoordynowany, łć., uporządkowany.
Skop, baran kastrowany.
Skopcy, ros., tajemna sekta religijna w Rosji, której wyznawcy pozbawiają ś. organów płciowych.
Skopić, zebrać w kopę.
Skopić, trzebić barany.
Skopowina, baranina.
Skoralić się, Skoralowić się, zaczerwienić ś.
Skorbut, łć. — p. Szkorbut.
Skorcić, pobudzać do czego, skusić; s. ś. = nabrać chęci do czego, skusić ś.
Skorek, owad prostoskrzydły biegający (fig.).
Skornia — p. Skórnia.
Skoro, przysł., szybko, prędko, nagle, skwapliwie; zaraz, natychmiast; spójn., równo z czym, jednocześnie z czym, jak tylko, gdy tylko co nastąpi: s. świt; jeśli, jeżeli: s. tak, to....
Skorochód, szybkobieg, szybkobiegacz.
Skoropis, pismo a. wiersz, naprędce ułożony, pismo pośpieszne ze skróceniami, stenografja; rodzaj pisma cerkiewno-słowiańskiego z abrewjacjami czyli skróceniami; rzecz., pisarz, piszący ze skróceniami, abrewjator, stenograf.
Skoropiśny, odnoszący ś. do skoropisu a. skoropisa.
Skoropłynny, szybko płynący.
Skoroschnący, schnący szybko.
Skorość, szybkość, pośpiech.
Skorowidz, spis alfabetyczny czego.
