Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/703

Ta strona została przepisana.

bardzo wiele; przepijać s-ę niedźwiedzia, który jest jeszcze w lesie, a. jeszcze s. na baranie, a już kuśnierz pije na nią = zawczasu liczyć na spodziewane a niepewne zyski; słuchać psiej s-y = być żołnierzem, słuchać komendy, wybijanej na bębnie; s. a kości = człowiek przeraźliwie chudy; ma twardą s-ę = jest nieczuły, nieużyty; przyoblec ś. w inną s-ę = poprawić ś. z błędów; wytrzepać komu s-ę = wybić go, pobić go, zwyciężyć; s. a. skórka na buty = nic nie wart, gałgan, huncwot.

Skórczan, roślina z rodziny brezyljowatych.

Skórka, mała, cienka skóra; zewnętrzna powłoka owocu, łupina, skorupa; błona, błonka; s. na buty = nicpoń, huncwot, łajdak; gęsia s. = krosteczki, występujące na ciele ludzkim od zimna; s. barania = list zastawny; s. za wyprawę nie stanie = rzecz nie warta zachodu; panieńska s. = rodzaj ciasta, wyrabianego w cienkich tabliczkach.

Skórkowaty, mający kształt skórki.

Skórkowy, odnoszący ś. do skórki, zrobiony ze skórki.

Skórłat, stara skóra do łatania.

Skórnia, Skórznia, Skorzeń, rodzaj obuwia z wysokiemi cholewkami, sztylpa, kamasz.

Skórnik, garbarz, handlujący skórami; lekarz chorób skórnych, dermatolog: naczynie skórzane do przenoszenia płynów, burdziuk; gatunek chrząszcza (fig.).

Skórny, odnoszący ś. do skóry; objawiający ś. na skórze: choroby s-e.

Skórodrzew, roślina parczelina.

Skórołup, wyzyskiwacz, zdzierca, oskórowały, mający wygląd skóry, skórkowaty; znajdujący ś. na skórze zwierząt.

Skórzak, grzyb z rodziny bedłkowatych; nowotwór torbielowaty; s-ki, spodnie skórzane, skórznie.

Skórzany, zrobiony ze skóry.

Skórzniap. Skórnia; w lm., s-ep. Skórzak.

Skórzyca, skóra, kora.

Skórzyn, roślina z rodziny mirtowatych, bertoletja, orzesznica.

Skówka, okucie na końcu laski, pręta u parasola; sztaba żelazna w kształcie klamry do przytrzymywania belek przy robocie ciesielskiej.

Skra, iskra.

Skracać, dok. Skrócić; Czynić krótszym, redukować, upraszczać, doprowadzać do prostej postaci, obcinać; kulić, kurczyć, cofać, umykać; s. sobie życie, dni swoje = popełniać samobójstwo; w malarstwie: przedstawiać na rysunku a. na obrazie, jakąś osobę a. przedmiot lub część osoby albo przedmiotu mniejszemi, stosownie i do perspektywnego oddalenia; w matem., s. ułamek: upraszczać go przez podzielenie licznika i mianownika przez wspólny największy dzielnik; s. ś., stawać ś. krótszym, prostszym.

Skracalny, dający ś. skracać.

Skradać się, dok. Skraść ś.; udawać ś. dokąd chyłkiem, ukradkiem; pełzając, czołgając ś., chyłkiem zbliżać ś. dokąd, podchodzić, podkradać ś.

Skraj, brzeg, kraj, krawędź; kawałek chleba, kromka.

Skrajać, Skroić, ukrajać wedle miary; ściąć, zerznąć z czego warstwę zwierzchnią; pokrajać, nakrajać, nasiekać, naciąć, uderzyć, wybić, wyłomotać, skropić; s. komu kurtę = dać mu ś. we znaki, wybić go a. zwymyślać, dokuczyć mu, zaszkodzić mu w czym.

Skrajność, objaw skrajny, krańcowość.

Skrajny, położony na skraju,