Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/704

brzeżny, końcowy, ostatni; przen., doprowadzony do ostatnich granic, krańcowy, ostateczny, radykalny co do przekonań.

 Skrapiać, dok. Skropić; spryskiwać, stryskiwać kogo, co, bryzgać kroplami na kogo, na co, zwilżać; kropiąc zmywać; uderzać, kropić.

 Skraplacz — p. Kondensator.

 Skraplać (się), dok. Skroplić (ś.); zmieniać (ś.) w krople, przeprowadzać (przechodzić) ze stanu lotnego w płynny.

 Skraść, wziąć podstępnie, chyłkiem czyją własność, przyswoić ją sobie, ukraść; s. ś. — p. nied. Skradać ś.

 Skraśnieć, sczerwienić ś., zarumienić ś.

 Skrawać — p. dok. Skrajać.

 Skrawek, ścinek, zrzynek, okrawek; przen., niewielka cząstka z brzegu czego, pasek brzeżny, spłacheć, zagon gruntu.

 Skrawy, iskrzący ś., jaskrawy.

 Skrąglać, dok. Skrąglić; okrągłym czynić, zaokrąglać.

 Skrążać, okrążać, obchodzić, objeżdżać; poruszać, przesiewać; krajać w krążki.

 Skredowacieć, zamieniać ś. w kredę.

 Skrekoczeć, o sroce: głos wydawać, krzektać, skrzeczeć.

 Skreślać, dok. Skreślić; kreślić, rysować, pisać; przekreślać, wykreślać, przemazywać; odpisywać., odejmować co z rachunku, usuwać co z napisanego; opisywać, przedstawiać, odmalowywać słowami a. na piśmie.

 Skrewić, nie dopisać, zawieść oczekiwanie; w grze w karty: mieć więcej ok, aniżeli potrzeba.

 Skrewnić (się), spokrewnić (ś.), spowinowacić (ś.).

 Skręcać, dok. Skręcić; kręcąc splatać, uwijać; kręceniem robić, kręcąc tworzyć, wić; łamać: s. nogę = zwichnąć; s. kark = rozbić ś. śmiertelnie; s. kark, s. łeb jakiej sprawie = udaremnić ją, pogrzebać ostatecznie, umorzyć; kierować, zawracać, zbaczać, odchylać na stronę, odwracać, sprowadzać na inne tory, skłaniać w inną stronę, ku innemu przedmiotowi; s. ś., zwijać ś., splatać ś.; zmieniać kierunek, zwracać ś. w inną stronę, odchylać ś., zbaczać, odwracać ś.; nie umieć sobie dać rady, być w wielkim kłopocie: myślałem, że ś. skręcę, mało ś. nie skręcę.

 Skręcalny, dający ś. skręcać, skrętny.

 Skręt, coś skręconego; w lm., s-y = zwoje, sploty, kędziory, pierścienie, pasma, zwitki; skręcenie w bok, zakręt; miejsce, gdzie ś. skręca, zawraca; część wozu, poruszająca ś. na sworniu, ramię sznic, trzymające dyszel.

 Skrętek, roślina z gromady mchów liściastych — p. Skrętka.

 Skrętka, Skrętek, rulon, zwitek; pasmo skręconych nici; klamka u okna, zakładana na hak, umieszczony u drugiej połowy okna; rodzaj skorupiaka.

 Skrętliczka, roślina z rodziny ostrojowatych.

 Skrętny, mający skręty, skręcony, spiralny.

 Skrętogrodek, rodzaj mięczaka.

 Skrob, Skrobia, krochmal.

 Skrob! Skrob!, wykrz., oznaczający skrobanie.

 Skrobacz, człowiek, który skrobie — p. Skrobaczka.

 Skrobaczka, kobieta, która skrobie; narzędzie do skrobania, skrobadło, skrobak.

 Skrobać, dok. Skrobnąć; pociągać po powierzchni czego czymś ostrym, drapać, oczyszczać len z paździerzy; ostrym narzędziem zdzierać z czego zwierzchnią powłokę, oskrobywać: s. ryby, kartofle; żart. pisać smarować; s.