Skwarny, mający wysoką temperaturę, upalny, gorący, parny (o powietrzu).
Skwarota, roślina z rodziny złożonych.
Skwarzenina, coś uskwarzonego.
Skwarzyć, prażyć, smażyć: s. tłuszcz; dokuczać skwarem, palić, piec, prażyć; s. sobie mózg = wysilać umysł nad czym; s. ś., być skwarzonym, topić ś. na ogniu (o tłuszczu); być wystawionym na działanie słońca, piec ś., prażyć ś.; usychać z żalu, z tęsknoty.
Skwasić — p. nied. Skwaszać.
Skwaszać, dok. Skwasić; pozwalać zakwasić ś., czynić kwaśnym, kwasić, kisić; przen., psuć, warzyć: s. komu humor = wprowadzić w złe, przykre usposobienie; s. ś., stawać ś. kwaśnym, kwaśnieć; przen., na niczym ś. kończyć, przechodzić, kończyć ś. marnie.
Skwaszony, ten, którego skwaszono; przen., mający kiepski humor, kwaśny, zgryźliwy, zwarzony.
Skwaśniały, który skisł, skwaśniał; przykry, nieprzyjemny.
Skwatter (skuoter), ang., osadnik na nieuprawnych gruntach północ. Ameryki; w Australji dzierżawca pastwisk, nie należących do obszarów wymierzonych (fig.).
Skwer, ang., plac publiczny w mieście, obsiany trawą i zadrzewiony.
Skweres, łć., wielki kłopot, zamęt, ambaras; bieda.
Skwierczeć, wydawać głos skrzeczący, wydawać skwierk, skrzeczeć, trzeszczeć, syczeć; przen., utyskiwać, uskarżać ś. płaczliwie; świerkać, świergotać, świegotać.
Skwierczek, człowiek, który wciąż utyskuje.
Skwierk, pisk, syk, trzask suchy i niezbyt głośny; świergot; utyskiwanie, lament.
Skwierknąć, wydać głos skwierczący.
Skwirk — p. Skwierk.
Skwitować, pokwitować, zwolnić z należności; s. z czego = zaprzestać, zerwać z czym; s. ś. = zwolnić ś. wzajemnie z należności, z zobowiązań; wyrównać wzajemne rachunki..
Sky, Ski, norw. — p. Narty.
Slawista, łć., badacz i znawca języków lub literatur słowiańskich.
Slawistyka, łć., filologja słowiańska.
Slawizm, łć., słowiańszczyzna, cechy i charakter słowiańskie.
Slojd, szwedz., kształcenie zręczności rąk u dzieci i młodzieży za pomocą wprawy w używaniu różnych narzędzi rzemieślniczych.
Sloka, hind., dwuwiersz w poezji starożytnej u Hindusów.
Słabić, czynić słabym, osłabiać; przytłumiać, przyćmiewać.
Słabieć — p. Słabnąć.
Słabiuchny, Słabiutki, całkiem słaby.
Słabizna, miejsce słabe, słaba strona, słabość, rzecz słaba, kiepska, zły stan rzeczy; tandeta; ściany boczne brzucha między żebrami i biodrem; pachwiny.
Słabnąć, stawać ś. słabym, tracić siły, omdlewać.
Słabo, przysł., niedostatecznie; s. mi = niedobrze mi, ckliwo mi, nudzi mię; s. umieć lekcję = być źle przygotowanym.
Słaboduszny, właściwy słabej duszy, małoduszny.
Słabogłowy, mający słabą głowę, trudno pojmujący.
Słabomyślny, mający umysł słaby a. osłabiony.
Słabosiły, mający słabe siły. Słabostka, pewna słabość charakteru, niewielka wada, mała u-
