co mieć = naśladować; nim s. wejdzie, rosa oczy wyje = niepewna nadzieja poprawy losu.
Słońcokłon, roślina z rodziny złożonych.
Słońcokrąg, tarcza słońca; w bot., roślina Tomiłek.
Słończę, pisklę słonki.
Słończysty, mający kształt słońca, tarczowaty, promienisty.
Słop, samołówka na zwierza dzikiego.
Słopiec, pułapka, potrzask.
Słota, deszcz kilkodniowy, niepogoda, szaruga, flaga.
Słotny, dżdżysty.
Słotwian, roślina z rodziny parolistnikowatych.
Słowaczeć, zmieniać ś. w Słowaka, stawać ś. Słowakiem.
Słowaczyć, nadawać charakter słowiański, tłumaczyć na język słowiański; przemieniać na Słowaka, nadawać charakter słowacki; s. ś. — p. Słowaczeć.
Słowianizm, właściwość języka słowiańskiego i charakteru słow.
Słowianofil, przyjaciel Słowian i wszystkiego, co słowiańskie; człowiek, wierzący w wyższość rasy słowiańskiej nad innemi; zwolennik wspólności słowiańskiej.
Słowianofilstwo, Słowianofilizm, przekonania, upodobania słowianofila.
Słowianoruski, słowiański o zabarwieniu rosyjskim.
Słowianożerca, prześladowca, gnębiciel, wróg zażarty Słowian.
Słowianożerstwo, nienawiść względem Słowian.
Słowiaństwo, Słowiańszczyzna, Słowianie, ludy słowiańskie, charakter słowiański.
Słowiańszczeć, Słowiańszczyć się, przemieniać ś. na Słowianina, nabierać cech słowiańskich.
Słowiańszczyć, przemieniać na Słowianina, nadawać charakter słowiański; s. ś., słowiańszczeć.
Słowiańszczyzna, ziemia zamieszkana przez Słowian, kraje słowiańskie, ludy słowiańskie; wszystko, co jest słowiańskie, np. język, literatura, charakter.
Słowiczeć, mieć głos podobny do słowiczego.
Słowiczek, mały, młody słowik.
Słowiczę, pisklę słowicze.
Słowiczka, samica słowika.
Słowiczy, Słowikowy, właściwy słowikowi, odnoszący ś. do słowika; taki, jak u słowika.
Słowik, ptak wróblowaty śpiewający, z rodziny drozdów, podrodziny słowików (fig.); rodzaj dawnej armaty.
Słowikowy — p. Słowiczy.
Słownictwo, Słownikarstwo, umiejętność układania słowników, leksykologja; dział słowników w literaturze; zasób wyrazów w pewnym zakresie, terminologja; cały zasób wyrazów w pewnym języku.
Słownie, przysł., ustnie, nie na piśmie, słowami; dosłownie, literalnie; dotrzymując słowa.
Słownik, zbiór wyrazów, ułożonych w porządku alfabetycznym z wyjaśnieniem ich znaczenia, a. z przekładem na język obcy, leksykon, dykcjonarz: s. języka polskiego, s. polsko-francuski i t. d.; s. encyklopedyczny — p. Encyklopedja; s. biograficzny = zbiór życiorysów krótkich, ułożony w porządku alfabetycznym; s. gieograficzny = objaśnienie nazw gieograficznych porządkiem abecadłowym.
Słownikarski, odnoszący ś. do słownikarza.
Słownikarz, autor słownika, leksykograf.
Słownikowy, Słowniczy, odnoszący ś. do słownika.
Słowność, dotrzymanie słowa, akuratność, rzetelność.
