szyn lub ich części, smarowidło, maź.
Smardz, gatunek grzyba (fig.).
Smark, wydzielina z nosa; przen., dzieciak, dzieciuch, fąfel, smarkacz, smarkaty, smarkata.
Smarkacz, dzieciak, niedorostek, młody chłopiec zarozumiały, chłopiec nieznośny, młokos.
Smarkaczostwo, wiek smarkacza, charakter smarkacza.
Smarkać, dok. Smarknąć, oczyszczać nos od smarkocin przez ich wydmuchiwanie; s. ś., walać ś. smarkami.
Smarkata, mała dziewczyna, fąfel, smarkacz, smark.
Smarkatka, zdr. od Smarkata; świeca z kiepskiego łoju; chustka do nosa.
Smarkaty, pełen smarków, zasmarkany; rzecz. — p. Smark.
Smarknąć — p. nied. Smarkać.
Smarkociny — p. Smark.
Smarkul — p. Smark.
Smarnia, fabryka smarów, maźnia.
Smarować, mazać, namazywać, pomazywać, nacierać zwłaszcza czymś tłustym, namaszczać; przen., malować niestarannie, bez talentu, gwazdać, paćkać; pisać szybko, niewyraźnie; smolić, walać, świechtać; s. kogo, komu skórę = bić, ćwiczyć, chłostać; przen., pomykać, gnać, pędzić; ujmować sobie kogo darami: przekupywać; kto s-je, ten jedzie = kto płaci, daje łapówki, popiera swoją sprawę, ten dojdzie celu; s ś., smarować siebie.
Smarowanie, namazywanie; lek do wcierania, smarowidło, maść; przen., baty, wały, chłosta.
Smarowidło, to, czym ś. smaruje, smar.
Smarownia, miejsce, gdzie smarują co smarami.
Smarownie, przysł., pomyślnie, prędko a dobrze, jak po mydle, jak po stole, jak po maśle; gładko.
Smarownik, człowiek, który smaruje; robotnik, którego obowiązkiem jest smarowanie osi kół pociągów kolejowych, smarowóz.
Smarowny, dający ś. smarować; posuwisty, szybko mknący, chybki.
Smarowóz — p. Smarownik.
Smażenina, potrawa smażona.
Smażyć, prażyć na ogniu jakąś tłustość a. potrawę jaką na tłuszczu; topić tłustość na ogniu; z trudem co wynajdywać, z wielką pracą komponować, klecić: s. koncepty; s. sobie mózg, głowę = męczyć ś., wysilać ś. nad czymś; s. ś., być smażonym, prażonym; być wystawionym na gorąco, na upał, skwarzyć ś.; przygotowywać ś., knuć ś.; dojrzewać, płowieć (o zbożu); przen., suszyć sobie głowę, silić ś., wysilać ś., dulczeć, ślęczeć nad czymś, troskać ś., trapić ś.
Smażywiecheć, liczykrupa, skąpiec, sknera.
Smerda, dzieciak, żak, smarkacz, fąfel, młokos zuchwały; u starożytnych Słowian i Polan rodzaj żołnierza uzbrojonego w dzidę i łuk.
Smereczyna, Smreczyna, gałązki świerkowe, świerk.
Smerek — p. Świerk.
Smęcić — p. Smucić.
Smędzić — p. Swędzić.
Smęt — p. Smutek.
Smętarz — p. Cmentarz.
Smętek — p. Smutek.
Smętnica, istota smętna, uosobienie smętku.
Smętnie, smutnie.
Smętny, smutny.
Smoczek, mały smok; wiaderko w pompie podobne do kociołka; kawałek bułki umoczony w mleku, zawinięty w szmatkę, dawany niemowlęciu w usta by go ssało
