Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/74

Ta strona została skorygowana.

Pieńka, włókno konopiane; ptak pliszka.

Pieprz, roślina z rodziny pieprzowatych (fig.); p. angielski = roślina z rodziny mirtowatych, której owoc używa ś. jako przyprawa do potraw (fig.); p. turecki, p. hiszpański — p. Pieprzowiec; p. sprzedawać = być kupcem korzennym; zna ś., jak koza na p-u = wcale ś. nie zna; przepędzić kogo, gdzie p. rośnie = precz, daleko; natarł mu p-u w nos = dał mu ś. we znaki; suchy, jak p. = zupełnie wyschły; przen., gorycz, satyryczność, złośliwość.

Pieprzniczka, naczyńko do podawania pieprzu na stół przy jedzeniu (fig.).

Pieprznik, roślina z gromady grzybów, z rodziny pieprznikowatych (fig.).

Pieprzno, Pieprznie, przysł., z dużą ilością pieprzu, wyrażać ś. p. = nieprzyzwoicie, lubieżnie; jadać p. = z pieprzem.

Pieprzny, mający w sobie wiele pieprzu, suto pieprzony; przen., nieprzyzwoity, rozpustny, wszeteczny, rozwiązły; dowcip p., farsa p-a; przen. (o cenie), wygórowany, bardzo wysoki.

Pieprzojad, ptak z gromady grzebieniowców, rzędu dzięciołowatych, z rodziny tukanów (fig.).

Pieprzowaty, zbliżony kształtem do pieprzu; w lm., p-te = rodzina roślin dwuliściennych.

Pieprzowiec, Pieprznik, roślina z rodziny psiankowatych, pieprz hiszpański a. turecki (fig.).

Pieprzowy, przym. od Pieprz.

Pieprzówka, roślina z rodz. pieprzowatych, pieprznica; wódka na pieprz nalana.

Pieprzyca, roślina z rodziny krzyżowych; pieprznica, jundziłka.

Pieprzyć, osypywać, zaprawiać pieprzem, przydawać do potrawy pieprzu; przen., naznaczyć na co wysoką cenę; dodawać do opowiadania, utworu literackiego pieprzyku, czynić go nieprzyzwoitym, obrażającym skromność.

Pieprzyk, przyprawa korzenna; pieprzny, korzenny smak wina; pierwiastek pornograficzny w utworze literackim, w dziele sztuki, w opowiadaniu i t. d.; plamka czarna na skórze, zwłaszcza na twarzy, muszka, wdzięk.

Pieprzykowaty, pieprzykiem oddający, korzenny; z koloru albo kształtu podobny do pieprzyka.

Piernacz, ukr., rodzaj buławy z piórami, używanej niegdyś przez wyższych oficerów zaporoskich (fig.).

Piernat, materac z pierza a. puchu na całe łóżko, a także do przykrywania ś. zamiast kołdry; przen., niewieściuch, delikacik, piecuch, papinek.

Pierniczek, zdr. od Piernik.

Piernik, ciasto pieczone z miodem i pieprzem, miodownik; przen., stary niedołęga, safanduła, piernikarz.

Piernikarczyk, uczeń u piernikarza, czeladnik, chłopiec piernikarski.

Piernikarka, kobieta, wypieka-