Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/750

nie troszczę ś. o to, jestem pewien tego.

 Spokorniały, który spokorniał.

 Spokornieć, stać ś. pokornym.

 Spokój, spokojność, cisza, pokój: daj mi s.! = nie mów do mnie, nie nudź mię, nie dokuczaj mi.

 Spokrewniać (się) dok. Spokrewnić (ś.); łączyć (ś.) związkami pokrewieństwa, spowinowacić ś.

 Spolaczały, ten, który stał ś. Polakiem a. polskim, spolszczony.

 Spolaczeć, Spolaczyć się, Spolonizować się, Spolszczeć, Spolszczyć się, stać ś. Polakiem, nabrać cech polskich.

 Spolaczyć, Spolonizować, Spolszczyć, przerobić na Polaka; nadać cechy polskości; s. ś. spolaczeć.

 Spolaryzować, ulec polaryzacji.

 Spolaryzowane światło = światło, które-uległo polaryzacji — p. Polaryzacja.

 Spolić, zespolić, złączyć, związać.

 Spolimeryzować się, ulec polimerji.

 Spolitycznieć, stać ś. politycznym, nabrać charakteru politycznego; stać ś. politykiem, stać ś. zręcznym, przebiegłym; stać ś. grzecznym, uprzejmym, dobrze wychowanym, obytym, towarzyskim.

 Spolitykować, zbyć co grzecznością, wyrzec ś. czego, odstąpić od czego przez delikatność.

 Spolja, łć., łupy wojenne, zdobycz; odznaki rycerskie.

 Spoljacja, łć., wyzucie z posiadania przez gwałt lub podstęp, wydzierstwo, złupienie.

 Spoljarjum, łć., izba obok areny igrzyskowej, służąca ranionym gladjatorom za szpital; do tej izby również wleczono gladjatorów poległych w czasie widowiska; u dawnych Rzymian skarb gromadzony z łupów, kryjówka; szatnia.

 Spoljator, łć., zdzierca, łupieżca, rabuś.

 Spolonizować — p. Spolszczyć.

 Spolować, upolować, ubić, złowić na polowaniu; polując spenetrować, przeszukać, przetrząść na polowaniu, poszukując zwierzyny.

 Spolszczeć — p. Spolszczyć ś.

 Spolszczyć, Spolonizować, zrobić Polakiem a. polskim, przełożyć co na język polski, przyswoić co językowi polskiemu; s. s., przejąć ś. narodowością i cechami polskiemi.

 Społeczeństwo, kompanja, towarzystwo, grono ludzi; wielka gromada ludzi a. ogół mieszkańców zjednoczonych pod względem politycznym, duchowym, obyczajowym w jedną całość, społeczność, ludzkość, naród.

 Społecznica, Społeczniczka, forma żeńska od Społecznik.

 Społecznictwo, gorliwe zajmowanie ś. sprawami społecznemi, działalność dla dobra społecznego.

 Społecznie, przysł., społem, razem, wspólnie; wzajemnie, zobopólnie.

 Społecznik, człowiek, zajmujący ś. gorliwie sprawami społecznemi; działacz społeczny; towarzysz, kolega.

 Społeczność, wspólność, wzajemność; towarzystwo; obcowanie, stosunek wzajemny; związek, łączność, współżycie — p. Społeczeństwo.

 Społeczny, wzajemny, wspólny, ogólny, publiczny; odnoszący ś. do społeczeństwa, społeczeński, socjalny.

 Społem, przysł., razem, pospołu, wespół, wspólnie; jednocześnie, hurmem.

 Społu, przysł. — p. Społem.

 Spomagać — p. Wspomagać.

 Spomarańczowieć, nabrać barwy pomarańczowej.

 Spominać, dok. Spomnieć; wspo-