Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/756

 Spółdziedziczyć, Współdziedziczyć, dziedziczyć wraz z kimś innym, należeć do dziedzictwa, do spadku po kim razem z innym, współdzierżeć.

 Spółdzielczość — p. Kooperatyzm — p. Kooperatywa.

 Spółdzielczy, oparty na współudziale wielu osób, dążący do zrzeszenia wielu osób w celach ekonomicznych.

 Spółdzierżawca, dzierżawiący z kimś innym na spółkę, współdzierżawca.

 Spółdzierżawić, Współdzierzawić, dzierżawić co na spółkę z kim innym.

 Spółdźwięczność, Spółdźwięk, wprawianie w brzmienie ciał, przez ciało brzmiące, nastrojone na ten sam ton, co i one.

 Spółek, towarzystwo, obcowanie, kompanja, współek.

 Spółelektor, taki sam elektor, jak i inni, współwybierający, współelektor.

 Spółemigrant, emigrant, wychodziec z kraju w stosunku do innych emigrantów, współemigrant.

 Spółfachowiec, człowiek tego samego fachu.

 Spółfirmowiec, współwłaściciel firmy, wspólnik.

 Spółgłos, głos, odzywający ś. jednocześnie z innym głosem.

 Spółgłoska, szmer, powstający w jamie ustnej przy zbliżeniu ś. a. zetknięciu ruchomego narządu mowy z nieruchomym, jeden z dźwięków mowy, nie mogący brzmieć samodzielnie bez pomocy samogłoski.

 Spółgracz, uczestnik gry, partner.

 Spółgrać, brać udział w grze; grą wtórować, akompanjować komu do gry a. do śpiewu.

 Spółgranicze, wspólna granica dwóch krajów, współgranicze.

 Spółgraniczny, mający wspólną granicę, współgraniczny, ościenny, sąsiedni.

 Spółhandlować, handlować na współkę z kim.

 Spółherbownik, Spółklejnotnik, człowiek należący do tego samego herbu, co i ktoś drugi.

 Spółherbowny, mający taki sam herb, jak i ktoś inny.

 Spółhetman, Współhetman towarzysz hetmana; jeden z hetmanów.

 Spółhulaka, uczestnik pohulanki; towarzysz, kompanjon hulaki, współhulaka.

 Spółimiennik, mające takie same imię, jak i ktoś inny, imiennik, współimiennik.

 Spółinstytutka, instytutka w stosunku do innych instytutek, współinstytutka.

 Spółinteresowany, tak samo zainteresowany, jak i ktoś inny, współinteresowany.

 Spółistność — p. Spółistnienie.

 Spółistota, Współistota, istota istniejąca jednocześnie z inną istotą.

 Spółistotny, tej samej istoty, co i ktoś inny.

 Spółjadacz, jedzący spólnie z kim innym, współstołownik, współbiesiadnik.

 Spółjednoczyć, Współjednoczyć, jednoczyć, łączyć w jedno, zespalać; wcielać nawzajem.

 Spółjestestwo, istnienie jednoczesne, istnienie wespół z kiminnym, spółistota.

 Spółka, prowadzenie wspólne jakiego przedsiębiorstwa, interesu, należenie do spółki, wspólny rachunek, wspólne ryzyko, wspólne władanie czym; pewna grupa ludzi, związanych wspólnością interesu konsorcjum, stowarzyszenie, kompanja, współka; s. handlowa układ dwu a. kilku osób dla wspólnego prowadzenia interesu handlowego i dzielenia ś. zyskiem; s.