Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/757

bezimienna spółka, w której wspólnicy są nieznani i odpowiadają tylko do wysokości swych wkładów; s. firmowa zawiązana dla prowadzenia przedsiębiorstwa pod firmą spółkowa solidarnie; s. komandytowa między odpowiedzialnemi wspólnikami firmowemi, z jednym a. większą ilością dostarczycieli funduszów, odpowiedzialnemi do wysokości swych wkładów; s. z ograniczoną porękę — do wysokości wkładów wspólników; s. z nieograniczoną poręką — w której wspólnicy odpowiadają całym majątkiem; przen., stronnicy, zwolennicy czyiś, kompanja, przyjaciele; zmowa, sprzymierzenie; w matem., reguła s-i = reguła trzech, zastosowana do proporcjonalnego podziału zysku między kilku wspólników.

 Spółkandydat, kandydat w stosunku do innych kandydatów, człowiek, współubiegający ś. o co wraz z innemi, współkandydat.

 Spółklejnotnik — p. Spółherbownik.

 Spółkolega, kolega w stosunku do innych kolegów, spółtowarzysz, współkolega.

 Spółkoleżanka, forma żeńska od Spółkolega.

 Spółkompan, jeden z uczestników kompanji, współtowarzysz, współkompan.

 Spółkoncertant, muzyk, koncertujący wraz z kimś innym, współkoncertant.

 Spółkować, obcować z kim, wdawać ś., mieć z kim stosunki; być z kim w spółce; spółdziałać spółuczestniczyć; łączyć ś. cieleśnie, odbywać sprawę cielesną z kobietą.

 Spółkowanie, rzecz., od Spółkować; stosunek, styczność, udział w jakiej czynności.

 Spółkowy, odnoszący ś. do spółki, właściwy spółce, stanowiący własność spółki, współkowy; należący do spółki, powstały ze spółki.

 Spółkuracjusz, spółtowarzysz jednocześnie ś. leczący.

 Spółlenno, lenno wspólne, współlenno.

 Spółlgnięcie, spoistość, ścisłość, współlgnięcie.

 Spółlektor, czytający razem.

 Spółlicytant, Współlicytant, współubiegający ś. jednocześnie przy licytacji.

 Spółlokator, mieszkający razem z innym w jednym mieszkaniu; współlokator.

 Spółmałżonek, małżonek w stosunku do drugiego małżonka; współmałżonek.

 Spółmatka, matka chrzestna, kuma, kmotra; współmatka.

 Spółmierność, proporcjonalność, symetrja, współmierność: w mat., posiadanie spólnej miary.

 Spółmierny, odznaczający ś. spółmiernością, dający ś. mierzyć tą samą miarą, co i coś innego; współmierny.

 Spółmieszczanin, mieszkaniec tego samego miasta, co i ktoś drugi, współmieszczanin.

 Spółmieszczaństwo, stosunek wzajemny między spółmieszczanami, współmieszczaństwo.

 Spółmieszkać, mieszkać z kim razem, do współki; współmieszkać.

 Spółmieszkaniec, mieszkaniec tegoż domu a. mieszkania, współlokator, współmieszkaniec; człowiek, mieszkający w tym samym mieście, a. w tej samej wsi, w tej samej miejscowości.

 Spółmieszkanka, forma żeńs. od Spółmieszkanin.

 Spółmiłośnik, kochanek.

 Spółmyślny, jednomyślny, współmyślny.

 Spółnabywca, człowiek, który co nabywa a. nabył co z kim innym do spółki; współnabywca.