Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/761

 Spółżycie, życie z kim wspólne, wspólne pożycie, współżycie.

 Spółżyć, żyć z kim spółcześnie a. wspólnie.

 Spółżyjątko, istota żyjąca razem z innym żyjątkiem.

 Spór, nieporozumienie, spieranie ś., sprzeczka, niesnaska, polemika, dysputa.

 Spóźniać, dok. Spóźnić; robić co zapoźno, po niewczasie, opóźniać, zwlekać; s. ś. przybywać zapóźuo, po niewczasie, zjawiać ś. za późno, opóźniać ś., późnić ś. (o zegarku), iść za wolno, pokazywać wcześniejszą godzinę, niż jest istotnie.

 Spóźnić — p. nied. Spóźniać.

 Spóźnienie, zrobienie czego za późno; s. ś., zbyt późne przybycie.

 Spracować się, zmordować ś. pracą; zmęczyć ś., znużyć ś., strudzić ś., napracować ś.

 Sprać — p. nied. Spierać; wyprać, praniem zmyć; zbić kogo, wytłuc.

 Spragniony, bardzo pragnący czego, mający duże pragnienie; przen., żądny, chciwy.

 Spraktycznieć, stać ś. praktycznym.

 Spraktykować, zrobić co przez praktyki, sfabrykować; przeciągnąć na swoją stronę, przekabacić, skaptować; s. ś. z kim, zmówić ś. chytrze i sekretnie.

 Sprasować, ścisnąć, zgnieść.

 Spraszać, dok. Sprosić; zapraszać do siebie wiele osób, prosząc zbierać wielu; prosząc, ściągać, sprowadzać na dół.

 Sprawa, rzecz do załatwienia, interes, uczynek, postępek, działanie, spór; s. rycerska = sztuka wojowania, strategja; rządzenie, rządy, dowództwo, komenda; rozprawa, dysputa, rozbiór jakiej materji; proces w sądzie: s. sądowa, cywilna a. karna, wygrać, przegrać s-ę; wogóle wszelki sposób rozstrzygania sporu między dwiema osobami: s. honorowa = pojedynek a. sąd honorowy; wpływ, działanie, przyczynienie ś., rzecznictwo, orędownictwo, pośrednictwo: za s-ą czyją = dzięki czyjej pomocy a. interwencji; mam s-ę z tobą = mam do ciebie interes; jechać dokąd w jakiej s-ie = dla załatwienia czego; styczność, stosunek: nie chcę mieć z tobą s-y = nie chcę wdawać ś. z tobą; sprawozdanie, tłómaczenie ś, zdawanie rachunku, rachunek, liczba, raport: zdawać z czego s-ę = zdawać sprawozdanie; zdawać sobie s-ę z czego = orjentować ś. co do czego; uczynek, czynność, czyn, robota, dzieło; postępowanie, prowadzenie ś; s-y, historja, dzieje; s. chemiczna = reakcja chemiczna; funkcja organiczna; s. cielesna z kim = stosunek cielesny; na dobrą s-ę = właściwie, wedle sprawiedliwości, wedle naturalnego porządku rzeczy; głupia s.! = ciężkie położenie; pokpić s-ę = poszkapić ś., źle ś. popisać; zapijać s-ę = pić z powodu ukończenia, załatwienia jakiej sprawy; ministerjum s. wewnętrznych, zewnętrznych = zarząd polityki wewnętrznej i zewnętrznej państwa; wnętrzności zająca, dawane psom gończym w kniei.

 Sprawca, człowiek, który co sprawił a. sprawia co, który co działa, dokonywa, działacz, twórca, winowajca, inicjator czego; wykonawca.

 Sprawczyni, forma żeńska od Sprawca.

 Sprawdzać, dok. Sprawdzić; przekonywać ś. o dokładności, o prawdzie czego; urzeczywistniać, spełniać; s. ś., urzeczywistniać ś., spełniać ś., stwierdzać ś.

 Sprawdzalny, dający ś. sprawdzić, możliwy do sprawdzenia.

 Sprawdzenie, ponowne rozpa-