Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/765

 Sprząc — p. nied. Sprzęgać.

 Sprzączka, Sprzążka, przyrządzik z kolcami do spinania czego, zwłaszcza ubrania i obuwia.

 Sprzączkarz, Sprzążkarz, rzemieślnik, wyrabiający sprzążki.

 Sprząg, sprzęganie, sprzężenie; konie, bydło zdatne do zaprzęgu, bydło pociągowe; konie a. bydlęta razem zaprzężone, sprzężaj; związek, spójnia; sojusz, przymierze.

 Sprząść — p. Prząść; złączyć; s. ś., złączyć ś.

 Sprzątać, uprzątać, zabierać co z miejsca, na którym być nie powinno i kłaść na miejscu właściwym; robić porządek, zabierać z powrotem; zabierać, chwytać, porywać: s. komu pannę z przed nosa; śmierć s-a ludzi; s. kogo, zgładzać ze świata, tracić, zabijać; zbierać, zwozić: s. zboże z pola; kraść zręcznie; doprowadzać do porządku, porządkować, układać, ustawiać, jak ś. należy: s. pokój, mieszkanie = zamiatać, ścierać kurze, ustawiać meble i sprzęty; s. z talerza = zjadać łapczywie.

 Sprzątanie, rzecz., od Sprzątać; robienie porządków domowych.

 Sprzątanina, nudne, ciągłe sprzątanie, robienie porządków.

 Sprzątnąć — p. nied. Sprzątać.

 Sprzążka — p. Sprzączka.

 Sprzążkowaty, z kształtu zbliżony do sprzążki.

 Sprzeciwiać się, dok. Sprzeciwić ś.; występować przeciw komu, stawiać opór, niepozwalać, żeby coś doszło do skutku, stawać w poprzek komu, czemu, wstręty komu czynić; nie zgadzać ś. z czym, być przeciwnym czemu, przeczyć czemu; dokuczać komu, przekomarzać ś., drażnić ś. z kim.

 Sprzeciwić się — p. nied. Sprzeciwiać ś.

 Sprzeciwieństwo — p. Przeciwieństwo, robienie na złość.

 Sprzeciwny, lubiący ś. przekomarzać, przekorny, dokuczliwy, sprzeczny.

 Sprzeczać się, prowadzić z kim sprzeczkę, spór, spierać ś. z kim, nie zgadzać ś., nie pasować, nie harmonizować, zaprzeczać czemu.

 Sprzeczka, sprzeczanie ś., spór, zwada, swar, niezgoda, waśń.

 Sprzeczliwy — p. Sprzeczny.

 Sprzecznie, przysł., ze sprzeczką, niezgodnie, przeciwnie.

 Sprzeczność, niezgodność jednej rzeczy z drugą, rzecz sprzeczna, niezgodna z czymś drugim, przeciwieństwo, kontrast, kontradykcja.

 Sprzeczny, sprzeciwiający ś., skłonny do sprzeczki, do kłótni, swarliwy, niezgodny, kłótliwy; przekorny; przeciwny, niezgodny z czym, kontrastowy; o który można ś. sprzeczać, będący przedmiotem sporu, sporny; niepomyślny. nieprzyjazny.

 Sprzedać — p. nied. Sprzedawać.

 Sprzedajny, Sprzedażny, wystawiony na sprzedaż; taki, który można kupić (o rzeczy); taki, którego można przekupić, przekupny (o człowieku).

 Sprzedawać, dok. Sprzedać; oddawać, ustępować co komu za pieniądze, przedawać, przedając pozbywać ś. czego; przen., zdradzać, zaprzedawać; za com kupił, za to s-ję = jakem słyszał, tak powtarzam; psu oczy s-dał = jest bezczelny; drogo s. życie = polec po zaciętej, morderczej walce; nie s-aj niedźwiedzia póki w lesie, a. póki nie zabity = nie ciesz ś. przedwcześnie ze spodziewanych korzyści; sprzedałby ojca i matkę = nic dlań niema świętego; umie kupować i s. = umie wychodzić z ludźmi, jest obrotny; umie s. siebie swój talent, swoją pracę; = umie wyzyskać swój talent, pracę i t. p.; lokaj ten pana swego