Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/766

s-daje = za pieniądze tylko przystęp doń ułatwia; s. ś., być sprzedawanym; dawać ś. przekupić, zaprzedawać ś.; przechodzić na czyjąś stronę, stawać ś. czyimś stronnikiem; przen., podawać ś. za kogo, udawać kogo.

 Sprzedawca, człowiek, który co sprzedaje.

 Sprzedawczy, dotyczący sprzedaży, kupiecki, handlowy.

 Sprzedawczyk, sprzedający obcym ojcowiznę, ziemię ojczystą, zdrajca, odstępca, renegat.

 Sprzedaż, sprzedawanie, handel: s. publiczna = licytacja; dobra wystawione na s. = na subhastację.

 Sprzeka, lubiący ś. sprzeczać, człowiek sprzeczny, sprzecznik, zrzęda; sprzeczka, kłótnia, swar.

 Sprzeniewierca — p. Przeniewierca.

 Sprzeniewierzać (się), dok. Sprzeniewierzyć (ś.); nadużywając zaufania, kraść pieniądze, sobie powierzone, przywłaszczać sobie w sposób podstępny cudze dobro.

 Sprzepaścić się, zapaść ś. jakby w przepaść, zaginąć.

 Sprzewrotnieć, stać ś. przewrotnym, fałszywym, skazić ś.

 Sprzęcik, drobny sprzęt, mała figurka i inna drobna ozdoba w mieszkaniu; naczyńko do użytku stołowego.

 Sprzęg — p. Sprząg.

 Sprzęgacz, człowiek, który sprzęga, poganiacz.

 Sprzęgać, dok. Sprząc; zaprzęgając łączyć, zaprzęgać razem, sworować; łączyć, wiązać, kojarzyć, związywać, zespalać; s. ś., być zaprzęganym z czym innym; sprzęgać swego konia a. wołu z zaprzęgiem innego rolnika; łączyć ś., wiązać ś., kojarzyć ś., zespalać ś.

 Sprzęgłość, związek, spójnia, skupienie.

 Sprzęgnąć — p. Sprząc.

 Sprzęt, przedmiot użytku domowego, mebel, naczynie gospodarskie, grat, statek; w lm., s-y, ruchomości; sprzątanie zboża z pola a. siana, zbiór, zwózka.

 Sprzętarstwo, wyroby z drzewa wszelkiego rodzaju.

 Sprzęża — p. Sprzężaj; przen., pasmo, łańcuch, szereg, poczet.

 Sprzężaj, Sprzęż, Sprząg, konie a. bydło robocze zdatne do zaprzęgu, zaprząg; konie a. bydło zaprzężone wraz z wozem a. pługiem.

 Sprzężajny, odnoszący ś. do sprzężaju, zdatny do zaprzęgu.

 Sprzężność, zdolność do sprzęgania ś., łączenia ś., kojarzenia.

 Sprzężny, pozwalający ś. sprzęgać, łączyć, kojarzyć; służący do łączenia ś. płciowego, odnoszący ś. do rozmnażania, płciowy, kopulacyjny.

 Sprzyjać komu, być dla kogo przyjaznym, przychylnym, dobrze usposobionym, życzliwym, życzyć komu dobrze, sympatyzować z kimś; przen., służyć, dopisywać, być komu po myśli.

 Sprzyjanie, rzecz., od Sprzyjać; przyjaźń, życzliwość, przychylność, sympatja.

 Sprzykrzyć komu co = zrobić przykrym, obrzydliwym, wstrętnym, obrzydzić, zohydzić, obmierzić;s. ś., stać ś. przykrym, wsrtętnym, uprzykrzyć ś., znudzić ś.

 Sprzymierze — p. Przymierze.

 Sprzymierzeniec, człowiek, zostający z kim w przymierzu, w porozumieniu, sojusznik, aljant; spiskowiec.

 Sprzymierzeńczy, odnoszący ś. do sprzymierzeńców.

 Sprzymierzeństwo, rola, zadanie sprzymierzeńców.

 Sprzymierzony — p. Sprzymierzeniec.

 Sprzymierzyć (się), złączyć (ś.), związać (ś.) w przymierze.