Srokato, przysł., pstrokato, pstro, w cętki.
Srokaty, pstrokaty, pstry, cętkowany; gadatliwy, lubiący paplać; zima s-a = kiedy śnieg, to leży na polu, to znowu ginie; pole s-e a. mieszane = pokryte tu i owdzie śniegiem.
Srokosz, ptak wróblowaty śpiewający z rodziny dzierzb (fig.) — p. Srokacz.
Srom, wstyd, wstydliwość, sromota, hańba; organ rozrodczy u mężczyzn (s. męski); u kobiet (s. niewieści).
Sromać się, wstydzić ś., krępować ś., żenować ś.; gniewać ś.
Sromny, wstydzący ś., wstydliwy, skromny; sromotny, haniebny; odnoszący ś. do sromu (organu rozrodczego).
Sromocić, nabawiać sromoty, hańby, zniesławiać, hańbić, znieważać; lżyć; zawstydzać, żenować, wyśmiewać, wyszydzać.
Sromota, wstyd, rzecz przynosząca wstyd, hańba, poniżenie, zniewaga, srom.
Sromotnik, rozpustnik, wszetecznik, bezwstydnik; rodzaj grzyba, fallus (fig.).
Sromotnikowate, rodzina grzybów.
Sromotno, wstyd, rzecz sromotna.
Sromotność, charakter, cecha tego, co jest sromotne.
Sromotny, haniebny, hańbiący, bezecny; bezwstydny, gorszący, sprośny, wszeteczny, rozpustny.
Sromowy, odnoszący ś. do sromu, sromny.
Sromy, spadzisty, stromy.
Srożeć się, stawać ś. srogim, postępować srogo, znęcać ś. okrutnie, gniewać ś. gwałtownie, rzucać ś. z gniewu, oburzać ś.; stawać ś. gwałtowniejszym.
Srożyć się — p. Srożeć się.
Srożypląt, roślina z rodziny srożyplątowatych, korzeniodrzew.
Srożyplątowate, rodzina roślin dwuliściennych, dziwoklowate.
Srzeżoga — p. Sreżoga.
Ssać, wyciągać z czego ciecz jaką za pomocą smoktania; wyciągać ustami mleko z piersi matki a. mamki; karmić ś. piersią; dać s. dziecku = karmić piersią; ciągnąć pokarm z wymion samicy; wciągać, wyciągać, wysysać; wywoływać podnoszenie ś. cieczy w rurach z powietrzem zrzedzonym przez działanie ciśnienia atmosferycznego; wyciągać korzyść jaką z czego, wyzyskiwać kogo; przen., toczyć, gnębić, nurtować, trapić, gryźć, męczyć; takim głodny, aż mię ssie = czuję ckliwość, pustkę w żołądku; pokorne cielę dwie matki ssie = człowiek pokorny otrzymuje największe korzyści; s. łapę = klepać biedę, być w potrzebie.
Ssak, zwierzę z gromady zwierząt kręgowych, charakteryzujące ś. tym, że rodzi ś. żywe i w pierwszych miesiącach życia karmi ś. mlekiem matki, ssawiec, zwierzę ssące.
Ssawiec — p. Ssak; niemowlę ssące pierś.
Ssawka, przyrząd pneumatyczny do wyciągania wilgoci; narząd roślin pasorzytnych, służący do przyczepiania ś. do t. zw. gospodarza; narząd brodawkowaty u niektórych zwierząt niższych do przytrzymywania ś., do wysysania.
Ssawnica, pompa ssąca.
Ssąco-tłoczący, polegający na podnoszeniu ś. cieczy w rurach z powietrzem rozrzedzonym, oraz wyciskaniu jej przez powietrze zgęszczone: pompa s.
Ssący, ten, który ssie; pompa s-a = polegająca na podnoszeniu ś.
