Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/778

ły, gorliwy, troskliwy, pieczołowity; wykonany starannie, porządnie.

 Starawy, trochę stary, podstarzały.

 Starcie, dokonana czynność ścierania; spotkanie ś. dwóch wojsk, walka, bitwa, potyczka; sprzeczka, dysputa; przetarcie, uszkodzenie powierzchni skóry, odparzenie; s. zębów = zmniejszenie ś. ich przez długie użycie.

 Starcowy — p. Starczy.

 Starczać, dok. Starczyć; być w ilości dostatecznej, wystarczać, nie braknąć, nie brakować; s. za co, zastępować co.

 Starczy, Starcowy, należący do starca, właściwy starcowi.

 Starczyć, nied. Starczać; wystarczać; podołać, wydołać.

 Starczyk, roślina z rodziny złożonych.

 Starczyna, starowina, dziadowina, dziadyga.

 Starek, staruszek, dziadek.

 Stargać, zmiętosić; potargać; zerwać, porwać, poszarpać; s. pęta; s. prawa = złamać, zgwałcić, przekroczyć; s. siły, zdrowie = nadwątlić, osłabić, nadwerężyć; s. węzły przyjaźni = zerwać przyjaźń z kim; s. ś. zniszczyć ś., nadwerężyć ś., osłabić ś.

 Stargować, targując zgodzić ś. na cenę.

 Starka, matka ojca a. matki, babka, stara kobieta, staruszka; stara kuropatwa, wodząca młode; stara owca; rodzaj wódki starej, pędzonej ze zboża.

 Starmosić, tarmosząc, zmęczyć, stargać.

 Starnieć, zdrętwieć, zesztywnieć.

 Staro, przysł., niemłodo.

 Staroaryjski, odnoszący ś. do starodawnych Aryjczyków.

 Starobabski, odnoszący ś. do starych bab.

 Starobiblijny, odnoszący ś. do Starego Testamentu.

 Starobizantyjski, odnoszący ś. do starożytnego Bizancjum.

 Starochrześcijański, odnoszący ś. do pierwotnego chrześcijaństwa.

 Staroczech, członek partji konserwatywnej w Czechach.

 Staroczeski, odnoszący ś. do staroczechów.

 Staroczesny, staroświecki, starodawny.

 Starodawny, niezmiernie stary, starożytny; sięgający czasów odległych.

 Starodrzew, drzewo starsze nad kolej wyrębu, przyjętą w gospodarstwie leśnym.

 Starodrzewny, złożony ze starych drzew; obfitujący w stare drzewa.

 Starodub, stary dureń, stary głupiec; stare babsko.

 Starodubski, dawny, staroświecki.

 Starogrecki, odnoszący ś. do starożytnych Greków.

 Starokalendarzanin, człowiek, trzymający ś. starego stylu w kalendarzu.

 Starokatolicyzm, wyznanie starokatolików.

 Starokatolik, odstępca od kościoła rzymsko-katolickiego wskutek ogłoszenia dogmatu o nieomylności papieża.

 Starokawalerski, odnoszący ś. do starych kawalerów.

 Starokawalerstwo, stan starego kawalera.

 Staroklasyczny, pochodzący z czasów starożytności klasycznej.

 Starolądowy, odnoszący ś. do starego lądu.

 Staroletni, stary, dawny, wiekowy, podeszły w latach.

 Staromiejski, odnoszący ś. do starego miasta.

 Staromodny, zrobiony według starej mody, nie modny, nie dzisiejszy.