Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/779

 Staroojczysty, odnoszący ś. do dawnych przodków, tradycyjny, narodowy.

 Staropanieński, właściwy starym pannom.

 Staropanieństwo, stan, cechy starej panny.

 Staropisca, piszący o rzeczach starożytnych, archeograf.

 Staropogański, odnoszący ś. do starożytnych pogan.

 Staropolak, dawny Polak, Polak starożytny.

 Staropolański, dotyczący dawnych Polan.

 Staropolski, właściwy dawnym Polakom, używany przez nich; po s-sku = jak u dawnych Polaków.

 Staropolszczyzna, dawne zwyczaje, obyczaje polskie, cechy dawnego życia polskiego.

 Starorepublikański, odnoszący ś. do dawnej, starej republiki.

 Starorusin, członek partji zachowawczej Rusinów.

 Starorusiński, Staroruski, odnoszący ś. do starorusinów.

 Starosławny, sławny w starożytności, sławny z dawnych czasów.

 Starosłowiańszczyzna, Starosłowiaństwo, język starosłowiański, literatura starosłowiańska, obrządki starosłowiańskie.

 Starosta, naczelnik, przełożony, starszy, głowa czego; s. weselny = starszy drużba, zarządca wesela; wielkorządca, namiestnik; s. grodowy = urzędnik w dawnej Polsce, sprawiający władzę sądową i administracyjną; s. niegrodowy = szlachcic, mający nadaną sobie królewszczyznę z prawem dożywotniego władania; s. prowentowy = pilnujący dochodów ze starostwa; pierwszy urzędnik administracyjny w powiecie czyli cyrkule w Galicji, kreiskapitan, kreishauptman; s. generał = starosta, w dawnej Polsce: zarządzający całym powiatem, województwem a. prowincją; podstarości, ekonom; urzędnik wybrany z pomiędzy włościan dóbr rządowych w Rosji, z władzą niższą od starszyny w gminie; s. bartny = przewodniczący w sądzie bartnym w dawnej Polsce; urzędnik, czyniący sprawiedliwość i przestrzegający bezpieczeństwa w kopalni; s. piekielny = Lucyper.

 Starostować, być starostą, pełnić obowiązki starosty.

 Starostwo, urząd, władza starosty; obwód, podlegający władzy starosty, królewszezyzna, nadawana w dożywotnie władanie szlachcie za zasługi narodowe; starosta ze starościną.

 Staroszlachecki, odnoszący ś. do dawnej szlachty.

 Staroszlachetczyzna, to wszystko, co dotyczy dawnej szlachty.

 Starościanka, córka starosty.

 Starościc, syn starosty.

 Starościna, żona starosty.

 Starościniec, Starościński, stronnik starosty.

 Starościński, odnoszący ś. do starosty, stanowiący jego własność.

 Starość, stan rzeczy, która dawno istnieje; stan człowieka, który długo żyje; stare lata, wiek stary, sędziwy, schyłek życia; s. nie radość, śmierć nie wesele = starość i śmierć to rzeczy przykre, ale nieuniknione; czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na s. trąci = nałogi młodości pozostają na lata stare.

 Staroświecczyzna, wszystko, co jest staroświeckie, zacofane, niedzisiejsze, co wyszło z mody, z użycia.

 Staroświecki, przestarzały, wyszły z mody, z użycia, zacofany.

 Starotestamentowy, odnoszący ś. do Starego Testamentu.

 Starowieczny, odwieczny, starodawny, starożytny.