Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/791

Ta strona została przepisana.

młodej, zdarte i skręcone na łapcie.

Stoczkarz, rzemieślnik, wyrabiający stoczki.

Stocznik, kamień przy szosie, oznaczający 0,2 wiorsty, setka.

Stoczyćp. nied. Staczać.

Stoczysko, miejsce, gdzie zbiera ś. woda; krynica, ściekanie wody, źródło, basen.

Stoczystość, pochyłość, pochodzistość.

Stoczysty, pochyły, spadzisty, stromy.

Stodajność, procent kruszcu zawarty w rudzie.

Stodajny, wydający sto procent.

Stodniowy, Studniowy, trwający sto dni, co sto dni powtarzający ś.

Stodoła, budynek, gdzie ś. składa, a potem młóci ś. zboże (fig.); izba wielka, jak s. = olbrzymia i niezgrabna; z pustej stodoły wyleci tylko wróbel a. sowa = mówi ś. o głupim człowieku.

Stodółka, mała stodoła.

Stoduszowy, obejmujący sto dusz (ludzi).

Stofrankowyp. Stufrankowy.

Stofrankówka, Stufrankówka, pieniądz papierowy wartości stu franków, papierek stufrankowy.

Stofuntowy, mający sto funtów wagi.

Stogębnyp. Stugębny.

Stogłośny, Stugłośny, złożony ze stu głosów.

Stogłowyp. Stugłowy.

Stogłów, ofiara ze stu wołów, hekatomba.

Stogowaćp. Stożyć.

Stogrodny, Stogrody, Stugrody, obejmujący sto grodów.

Stogroszowy, składający ś. ze stu groszy, mający sto groszy wartości.

Stoguldenowy, zawierający w sobie a. mający wartość stu guldenów.

Stoicki, gr., zgodny z zasadami stoicyzmu; znoszący mężnie swoje cierpienia, krzywdy i straty.

Stoicyzm, gr., pogląd szkoły filozofów greckich, za najwyższe dobro i najwyższy cel życia uznających cnotę, za jedyne zło — występek, upatrujących doskonałość w zupełnym zapanowaniu nad własnemi namiętnościami, pragnieniami i cierpieniami i w zgodności postępowania człowieka z prawami natury; przen., obojętność na własne cierpienia i niepowodzenia, spokój duszy w nieszczęściu.

Stoik, gr., filozof grecki, wyznający zasady stoicyzmu; przen., człowiek niezłomny, nieugięty, spokojnie przyjmujący życiowe troski, niepowodzenia i cierpienia.

Stojak, posąg, statua, bałwan; ul stojący; stołek na kółkach z otworem w środku, przy pomocy którego niemowlęta uczą ś. chodzić (fig.); wielka kufa, kadź; w budown., słup pionowy podpierający; darmozjad, próżniak, wałkoń.

Stojako-leżak, rodzaj ula.

Stojan, suche drzewo sosnowe, stojące na pniu.

Stojaszek, kołek, kijek, wbijany w ziemię dla przywiązywania rośliny, podpórka.

Stojący, który stoi; przeznaczony do stania: miejsce s-e w tramwaju, w teatrze, na koncercie itp. = na którym można tylko stać, nie siedzące; żart. pan s. = stójkowy; przen., stojąc, stojąco.

Stojączka, w wyraż.: na s-ę = stojąc, stojąco; zerwać ś. na s-ę = na równe nogi.

Stok, ściek, spływ, zlew, miejsce ściekania wody, stoczysko; krynica, zdrój, źródło, potok, stru-