Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/799

wzniecający strach w innych, siejący bezpotrzebnie trwożne wieści, alarmista.

 Strachowisko, widzenie straszliwe, strach, mara.

 Straciciel, człowiek, który co stracił.

 Stracić, ponieść szkodę, stratę, doznać straty, postradać, utracić, co; przestać władać czymś, być pozbawionym czego; przepuścić, strwonić, zmarnować, przehulać; zmitrężyć, strawić; zgubić, zniszczyć, wygładzić; s. kogo = skazanego pozbawić życia, wykonać na nim wyrok śmierci; s. gust, smak do czego = przestać w czym gustować; s. mowę = zaniemówić; s. do kogo serce = przestać go lubić, kochać; s. do kogo przekonanie = przestać z nim sympatyzować; s. nadzieję = zrozpaczyć; s. zmysł = oszaleć; s. oczy, wzrok = zaniewidzieć, oślepnąć; chybaś oczy s-i = czyś tego nie widział, jak mogłeś nie widzieć; s. przytomność = zemdleć; s. głos = nie móc już mówić a. śpiewać; s. rozum = zwarjować; s. głowę = nie umieć sobie poradzić w kłopocie; s. panowanie nad sobą = unieść ś. namiętnością: s. na minie, na fantazji = doznawać zawodu, zesmutnieć; s. kontenans = zbaranieć, zgłupieć; mieć co za stracone = za przepadłe; sprawa jeszcze nie stracona = jeszcze nie przegrana; już wszystko stracone = poszło w niwecz; s. płód = spędzić go, urządzić sztuczne poronienie.

 Stracony, ten, którego stracono; zmarły; stratny; człowiek s. = zgubiony s.! = już z niego nic nie będzie.

 Stradać, utracać, tracić, gubić; pozbawiać.

 Stradjota, gr., żołnierz konny, Albańczyk, w usługach rzeczypospolitej weneckiej; rozbójnik konny.

 Stradować kogo, sprzedawać jego ruchomości przez licytację.

 Strafić się, spotkać ś., zejść ś.; przystosować ś.; zdarzyć ś.

 Stragan, nm., stół, niekiedy nakryty daszkiem a. parasolem, z towarami na sprzedaż, ustawiony na ulicy a. na placu targowym.

 Straganiarka, nm., forma żeńs. od Straganiarz.

 Straganiarz, nm., drobny handlarz, przekupień, sprzedający towar na straganie.

 Stragarz — p. Sietrzan.

 Strajać — p. Stroić.

 Strajk, Strajkować, ang. — p. Strejk, Strejkować.

 Strajkotać komu głowę = skotłować, zmęczyć trajkotaniem.

 Strakcja, łć., uwydatnienie w druku wyrazów a. wierszy za pomocą druku kolorowego.

 Stralcio, wł., (stralezo) dobrowolny układ w interesach handlowych bez bliższego obliczenia ś.; rozwiązanie interesu.

 Stramina, fr., tkanina siatkowata w rodzaju tiulu.

 Stramonina, łć., wyciąg z szaleju b. trujący, daturyna.

 Strangulacja, łć., uduszenie bez powieszenia, zadławienie.

 Strangurja, gr., utrudnione oddawanie moczu.

 Strapczy, ros., dawniej prokurator powiatowy w cesarstwie Rosyjskim.

 Strapić (się), zmartwić (ś.), stroskać (ś.), zgryźć (ś.), struć (ś.).

 Strapienie, zgryzota, frasunek, troska, kłopot, zmartwienie.

 Strapiony, zmartwiony, stroskany, skłopotany.

 Stras, fr., szkło, służące do wyrobu imitacji brylantów i drogich kamieni; sztuczny, fałszywy drogi kamień.

 Straszak, postrach, straszydło; tyka ze szmatką na końcu, służąca do straszenia gołębi; rodzaj