Strofa, gr., w poez., większy ustęp rytmicznie i syntaktycznie w sobie zamknięty; harmonijny splot wierszy, wyrażających prawie zawsze myśl skończoną; zwrotka lub wrotka.
Stroficzny, gr., odnoszący ś. do strofy, ułożony w formie strof.
Strofka, gr., krótka strofa.
Strofoida, gr., rodzaj linji krzywej.
Strofować, nm., ganić, napominać, karcić słowami, łajać.
Stroiciel, zajmujący ś. strojeniem instrumentów muzycznych; s. fortepianów.
Stroicielstwo, zajęcie stroiciela.
Stroiczka, roślina z rodziny stroiczkowatych, lobelja (fig.).
Stroiczkowate, Strojczykowate, rodzina roślin dwuliściennych.
Stroić, ubierać pięknie, przybierać, ozdabiać, przyozdabiać, upiększać; o instrumencie muzycznym: doprowadzać do właściwego tonu, nastrajać, korygować; przen., kierować, zwracać, skłaniać, sprowadzać, obracać; przybierać pozór czego, okazywać, pokazywać co: s. minę, s. powagę; wyrabiać, wyprawiać, urządzać, stwarzać: s. kłótnie = kłócić ś.; s. dziwy = wyrabiać dziwne rzeczy; s. drwinki = drwić sobie; s. mataczyny = chytrze postępować, używać podstępu; s. śmiechy, żarty = śmiać ś., żartować z kogo, z czego; s. fochy = grymasić; s. figle = figlować; s. przechadzki = marnować czas na przechadzkach; s. koperczaki = umizgać ś. (do panny); s. firleje = mizdrzyć ś.; s. ś., ubierać ś. strojnie; ozdabiać ś., przystrajać ś., przyozdabiać ś.
Stroić (się), potroić (ś.).
Stroigla, roślina z rodziny szyszkowatych, socha.
Stroik, zdr. od Strój; s. kobiecy na głowę = ubranko; sprężysta płytka metalowa, stosowana w niektórych przyrządach muzycznych dętych, drganiem swoim powodująca ton; kołek, na który jest nawinięta struna narzędzia muzycznego — p. Kamerton.
Stroikarz, wyrabiający stroiki do instrumentów muzycznych dętych.
Stroikowy, odnoszący ś. do stroiku; narzędzie muzyczne s-e = wydające tony przy pomocy stroika, instrumenty języczkowe.
Stroipiętka — p. Storczypięta.
Stroipląt, Strójpląt, roślina z rodziny trędownikowatych.
Stroisz, tyka, palik do podpierania roślin.
Strojarka, kobieta, trudniąca ś. wyrabianiem strojów, modniarka, szwaczka.
Strojnie, przysł., w pięknym stroju, ozdobnie, pięknie.
Strojnik, klucz od strojenia narzędzi muzycznych; widełki strojowe, używane głównie przy strojeniu fortepianów — p. Kamerton.
Strojnisia, kobieta lubiąca ś. stroić, kobieta wystrojona, elegantka.
Strojniś, człowiek, lubiący ś. stroić, elegant, modniś, galant, fircyk.
Strojno, przysł. — p. Strojnie.
Strojność, przymiot tego, co jest strojne, wyszukaność stroju; stroje ozdobne, wyszukane ozdoby ubioru.
Strojny, przybrany strojnie, wystrojony; elegancki: proporcjonalny, harmonijny, składny; dobrze nastrojony, harmonijny co do tonów.
Strojowy, dotyczący stroju.
Strom, strome miejsce, urwisko.
Stroma, gr., podkład, nakrycie, dywan tkany kolorowo; podłoże, osnowa; wiązania tkanek gruczołów i opuchlin.
