jak, według mniemania, struś wobec groźnego niebezpieczeństwa kryje głowę w piasku, żeby tego niebezpieczeństwa nie widzieć; s-i żołądek = żołądek zdolny przyjąć bez szkody pokarm choćby mało strawny; przen., obojętność na zniewagi doznawane.
Strusię, gr., pisklę strusia.
Strusiowaty, gr., mający kształt strusia; s-e, rząd ptaków z podgromady bezgrzebieniowców.
Struś, ptak z rzędu strusiowatych, największy rozmiarami ze wszystkich, dziś istniejących (fig.).
Struty, otruty; mający zdrowie zepsute z powodu niezdrowego pokarmu; zmartwiony, strapiony.
Strutynować, rozważyć wszechstronnie, roztrząsnąć badawczo, zbadać gruntownie.
Strużek, narzędzie, służące do wyrobu łyżek, mała struga, potoczek, strumyczek.
Strużka, mała struga.
Strużki (-ek). wiórki.
Strużnik, krótki hebel wiórowy.
Strużyć, płynąć strugą, ciec.
Strużyna, nędzna, mała struga.
Strużyny (-yn), heblowiny, wióry; obierzyny, łupiny.
Strwolotka, ryba cierniopromienna z rodziny kostolicych (fig.).
Strwonić, zmarnować, przepuścić, stracić, przehulać.
Strwożyć (się), przerazić (ś.), przejąć (ś.) trwogą, przestraszyć (ś.).
Strybulacja, łć., szmery, jakie wydają niektóre owady.
Strych, nm., strychowanie, wyrównywanie miary; zamach, pociągnięcie, zacięcie; sposób, tryb, kształt, manjer; s. na skrzypcach = sposób smyczkowania, strychulec, miara; kresa, linja, rysa; poddasze, góra; pod s., w s. = po brzegi, po skraje, do wrębów.
Strycharka, nm., żona strycharza; kobieta, trudniąca ś. strycharstwem.
Strycharski, nm., odnoszący ś. do strycharza; grunt s. = gliniasty.
Strycharstwo, nm., rzemiosło strycharza, jego zajęcie.
Strycharz, nm., robotnik wyrabiający cegły; człowiek, który strychulcem równa zboże w workach.
Strychnina, łć., silnie trujący alkaloid, otrzymywany z nasion kulczyby cz. wroniego oka, w stanie czystym przedstawiający ś. w postaci drobnych, przezroczystych kryształów, bardzo gorzkich w smaku, trudno rozpuszczalnych w wodzie, a łatwo w rozcieńczonym alkoholu, benzolu, chloroformie.
Strychninowy, łć., odnoszący ś. do strychniny, zawierający w sobie strychninę.
Strychować, nm., wyrównywać miarę, zgarniając a. obcinając nadmiar; robić sztrychy, kreski na czym; kreskować; przelatywać, przebiegać wzdłuż jakiego przedmiotu; muskać, dotykać (wiatr s-uje); zanurzać wiosło lekko w wodę; ostrzeliwać jaki przedmiot pod małym kątem do jego długości; s. ś., (o koniu) kaleczyć sobie jedną nogę drugą nogą; pies s-uje = macha ogonem, okazując chęć szukania zwierzyny.
Strychownica, nm., śródwaga, gruntwaga.
Strychowny, nm., poziomy, horyzontalny; polegający na strychowaniu.
Strychulec, nm., narzędzie do urównywania miary (pręt, wałek, deseczka); łopatka drewniana nacinana, karbowana na krzyż, sma-
