Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/815

zakładu naukowego (akademji, uniwersytetu, politechniki i t. p.); uczeń gimnazjum, wogóle szkoły średniej; s. rzeczywisty = najniższy stopień naukowy w Rosji.

 Studenterja, łć., ogół studentów; postępek nieodpowiedni dla człowieka zrównoważonego, ogładzonego towarzysko, wybryk mogący ledwie być wybaczonym studentowi.

 Studentka, łć., słuchaczka wyższego zakładu naukowego.

 Studiosus, łć., student uniwersytetu, akademik.

 Studja, łć., badania naukowe, poważne oddawanie ś. zdobywaniu wiedzy a. sztuki, zgłębianie jakiego odłamu nauki; ćwiczenia w zakresie sztuki; przedwstępne próby do jakiego większego dzieła.

 Studjować, łć., uczyć ś., przyswajać sobie szczegóły jakiej wiedzy, oddawać ś. zgłębianiu, badaniu gałęzi jakiej nauki; na podstawie licznych spostrzeżeń i badań dążyć do wyrabiania sobie sądu o jakim przedmiocie; dociekać, starać ś. przeniknąć rzeczy na razie niezrozumiałe, niejasne; uczęszczać na uniwersytet.

 Studjum, łć., w malarstwie: szkic przygotowawczy do zamierzonej większej pracy; robota, będąca owocem zdobytej w malarstwie wiedzy; wizerunek charakterystycznej głowy; w piśmiennictwie: praca literacka, będąca rezultatem przeprowadzonych badań; obraz, przedstawiający osobę a. widok wprost z natury; badanie, dociekanie.

 Studnia, otwór, wykopany w ziemi, do wydobywania wody ze źródła zapomocą kołowrotu, żórawia, pompy i t. p; s. artezyjska, s. abisyńska = otwór wyświdrowany w ziemi aż do wód podziemnych; zdrój, krynica, źródło; przen., nieprzebrane źródło czego: ten człowiek to s. mądrości; rodzaj pasjansu; wpadliśmy, jak kozieł w s-ę = w wielki ambaras; powierzyłeś mi tajemnicę, to jakbyś kamień w s-ę wrzucił = nikomu nie powiem.

 Studniarz, rzemieślnik, umiejący kopać i budować studnie, pompiarz; żart., student.

 Studnica, zdrój, źródło, krynica.

 Studniowy, sto dni trwając; studzienny.

 Studnisko, wielka studnia; miejsce po studni; dół, wykopany na studnię.

 Studukatowy, mający wartość stu dukatów; mający sto dukatów: okazały, pyszny.

 Studzianka, galareta z nóg wieprzowych.

 Studzić, pozwolić czemuś stygnąć, ostudzać, wystudzać, chłodzić; oziębiać, czynić obojętnym, poskramiać; s. ś., stygnąć, ostygać, chłodzić ś.; ziębić ś., stawać ś. zimnym, przebywać na chłodzie; tracić zapał, obojętnieć.

 Studzienka, mała studnia; źródełko.

 Studzienny, Studniany, odnoszący ś. do studni; wydobywany ze studni.

 Studzony, o potrawach: podany na zimno, w galarecie.

 Studzwonny, wydawany, ogłaszany przez sto dzwonów.

 Stufarbny, stobarwny, stokolorowy.

 Stufrankowy, Stofrankowy, kosztujący sto franków, zawierający w sobie sto franków.

 Stufrankówka — p. Stofrankówka.

 Stugębny, Stugęby, mający jakby sto gąb; rozgłośny, głośny; gadatliwy, wielomówny, plotkarski.

 Stugłośny, Stugłosowy, odnoszący Ś. do stu głosów; przen., rozgłośny.

 Stugłowy, Stogłowy, mający jakby sto głów; s. potwór, smok.