Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/818

Ta strona została przepisana.

Stwardnić, Stwardzićp. nied. Stwardniać.

Stwardnieć, Stwardnąć, stać twardym, skrzepnąć, stężeć.

Stwardnienie, rzecz. od Stwardnieć; stwardniałość.

Stwardzaćp. Stwardniać.

Stwardziały, który stwardział, stwardniały.

Stwardzićp. Stwardnić.

Stwardziećp. Stwardnieć.

Stwarzacz, ten, co stwarza, stwórca.

Stwarzać, dok. Stworzyć; czynić z niczego, wyprowadzać z niczego, nadawać byt temu, czego nie było; robić, czynić, wytwarzać, tworzyć: s. dzieło sztuki, utwór literacki i t. p.; wyprawiać,; płatać, wyrabiać; oni są dla siebie, jakby stworzeni = odpowiadają sobie wzajemnie, pasują do siebie.

Stwierdzać, dok. Stwierdzić; dawać moc prawną, sankcjonować, potwierdzać; przekonawszy ś. o czym, podawać to za prawdę niezbitą, uznawać za pewne, poświadczać; dawać świadectwo czemu; konstatować; stosować w życiu jakąś teorję: s. śmiercią własną wierność swym hasłom; s. ś. stwierdzać ś., sprawdzać ś., ziszczać ś.

Stwierdzenie, rzecz. od Stwierdzić; s. faktu = ustalenie, skonstatowanie, uznanie za pewnik, potwierdzenie, poświadczenie.

Stwora, potwór, poczwara, dziwotwór, straszydło, zmora.

Stworność, zgodność, harmonja; udatność, kunszt, zręczność.

Stworzenie, rzecz. od Stworzyć; to co stworzono, dzieło Stwórcy, twór; istota stworzona, zwierzę, człowiek; od s-a świata = od początku świata; wygląda, jak nieboskie s. = okropnie; nieme s. = zwierzę, bydlę.

Stworzenny, Stwórczy, posiadający moc stwarzania, twórczy; odnoszący ś. do stwarzania.

Stworzeńko, Stworzonko, zdr. od Stworzenie.

Stworzyciel, Stwórca, ten co stworzył, twórca; Bóg Ojciec, pierwsza osoba Trójcy Św.

Stworzycielka, kobieta, która coś tworzy a. tworzyła.

Stworzycielski, odnoszący ś. do stworzyciela, właściwy stworzycielowi.

Stworzyćp. nied. Stwarzać.

Stworzysty, mogący być stworzonym.

Stwór, stworzenie; szkielet; wygląda jak s. = jak cień, b. mizerny.

Stwórcap. Stworzyciel.

Stwórczy, Stworzycielski, stwarzający, twórczy, dotyczący stwarzania.

Stybin, Stybina, łc., minerał, błyszcz antymonu.

Stychicznie, gr., w połączeniu z innymi wierszami, o większej liczbie głosek.

Stychiczny, gr., wierszowy, odnoszący ś. do budowy wiersza.

Stychjologja, gr., nauka o początku wszechrzeczy.

Stychomancja, gr., wróżenie za pomocą kartek z wierszami.

Stychometrja, gr., liczenie wierszy w rękopisie, dla określenia wielkości oddzielanie wierszy.

Stychometryczny, gr., odnoszący ś. do stychometrji.

Stychomytja, gr., w dramacie greckim żywy djalog dwu odpowiadających sobie nawzajem osób.

Stychonomancja, gr., wróżenie za pomocą imion, napisanych na kartkach.

Styczeń, pierwszy miesiąc roku.

Styczna, linja prosta, stykająca ś. z obwodem koła w jednym punkcie; jedna z funkcji trygonometrycznych — p. Tangens (fig).