= mało soczyste, łykowate; s-a wierzba = kobieta chuda, a wysoka; s-a szczapa = człowiek chudy, zawiędły; s-si rodzice = bezdzietni; s-e konopie = płonne, nieurodzajne; styl s., nauka s-a = nudne, mało zajmujące, oschłe; głos, ton s. = oschły, cierpki, sztywny; s-a gra, s-a partja = kiedy przeciwnik nie ma ani jednego punktu; z s-ej studni brać wodę = próbować rzeczy daremnej; s-e konfitury = suszone, bez soku; s. rów = wyschły, bez wody; s-a msza = bez zażywania ciała i krwi Pańskiej; s-a żyła = nerw, ścięgno; w chem., s. rozbiór = rozkładanie ciał na czynniki za pomocą ognia; s-a destylacja drzewa = ogrzewanie go bez przystępu powietrza dla wydobycia niektórych związków, jak np. kreozot, kwas octowy, spirytus drzewny, terpentyna; s-a bańka = nie cięta, bez nacinania skóry; szew s. = spojenie brzegów rany bez użycia szwu krwawego; haftowanie s-e rany = haftowanie rany lipkim plastrem; s. stos elektryczny, s-e ogniwa = urządzone bez użycia cieczy; s-a łacha = uboga w wodę; weksel s. = nie ciągniony, nie zlecony innym osobom; s-e wino = wytrawne; s. ból = ból w stawach, łamanie artretyczne w kościach; s-a sapka = katar nosa bez wydzielania flegmy; nie zostawić na kim s-ej nitki = obgadać go dotkliwie, oczernić.
Suchykwiat, roślina z rodziny złożonych.
Suciachny, suty.
Suczka, mała, młoda suka.
Suczong, najlepszy gatunek czarnej chińskiej herbaty.
Suczy, właściwy suce, odnoszący ś. do suki.
Suczysko, niezgrabna, wstrętna suka.
Suć, sypać; usypywać w stos, sypiąc, wznosić, obsypywać, wysadzać. przetykać, tkać.
Sudak, sandacz.
Sudamny, Sudanny, zgrabny, układny, powabny, szykowny.
Sudarium, łć., łaźnia parowa; ręcznik do ocierania potu po takiej łaźni; chusta z cudownym wizerunkiem Chrystusa, odbitym w chwili, gdy św,. Weronika ocierała oblicze Zbawiciela, idącego na śmierć krzyżową.
Sudzina, duża fasa.
Suffeta, fen., jeden z najwyższych urzędników rzeczypospolitej kartagińskiej.
Suffragjum, łć., głos wyborczy; przyzwolenie; prawo głosowania.
Suficjencja, łć., obfitość, zapas, dostatek.
Sufiks, łć., w gram., przyrostek, w wyrazie: sylaba przyczepiona, np. -stwo, państwo.
Sufif, wł., strop gładki, tynkowany, zakrywający pułap, ozdobiony malowidłem albo stiukiem.
Sufitować, wł., sufit dawać, tynkować.
Sufitowy, odnoszący ś. do sufitu, do powały, do pułapu.
Sufitówka — p. Podsiebitka.
Sufler, fr., w teatrze: osoba ukryta w budce na przodzie sceny, podpowiadająca aktorom słowa ich ról.
Sufierka, fr., forma żeńsk. od Sufler.
Suflernia, fr., budka suflera.
Suflerować, Suflować, fr., podpowiadać.
Suflerstwo, fr., obowiązki suflera.
Suflet, fr., rodzaj leguminy z mąki kartoflanej a. z owoców roztartych.
Suflować, fr. — p. Suflerować.
Sufokacja, łć., duszenie ś.
Sufragan, łć., biskup bez djecezji, pomocnik biskupa djecezjalnego.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/825
Ta strona została przepisana.
