czerwona z gwiazdami blaszanemi w gwardji konnej za Augusta III.
Supinacja, łć., leżenie na wznak; ruch poziomy, sprawiany przez muskuły.
Suplement, łć., dopełnienie, uzupełnienie, dodatek.
Suplementarny, łć., dodatkowy, uzupełniający.
Suplent, łć., zastępca nauczyciela w szkołach średnich; wykładający jakiś przedmiot w uniwersytecie w zastępstwie nie mianowanego jeszcze profesora.
Suplika, łć., prośba na piśmie, zwłaszcza mająca charakter uniżony.
Suplikacje, łć., pieśń błagalna religijna, zaczynająca ś. od słów: „Święty Boże“.
Suplikant, łć., proszący, podający prośbę, petent.
Suplikantka, łć., forma żeńs. od Suplikant.
Suplikować, łć., pokornie prosić, błagać, zanosić suplikę uniżoną.
Suponować, łć., przypuszczać, domyślać ś.
Suport, fr., przyrząd, przytrzymujący przedmioty obrabiane na maszynach.
Supozycja, łć., przypuszczenie, domniemanie.
Supozytorja, łć., czopki z masła kakaowego a. z żelatyny i jakiegoś lekarstwa, wprowadzone do kiszki odchodowej a. części płciowych kobiety dla wywołania wypróżnienia lub uspokojenia boleści.
Supporto, wł., dzienny lub miesięczny procent od weksli, procent w rachunku bieżącym.
Supraporta, łć., malowidło a. rzeźba nad drzwiami, mające szerokość drzwi, naddźwierek.
Supremacja, łć., przewództwo, wyższość, przewaga, opanowanie władzy; w Anglji władza monarchy nad kościołem od czasów Henryka VIII.
Supremat, łć., najwyższa władza, jaką posiada papież; wyższość władzy papieża ponad inne władze.
Supresja, łć., przemilczenie; zniweczenie, zniesienie, skasowanie.
Suprymować, łć., przy tłumić, pominąć, znieść, zniszczyć.
Supuracja, łć., ropienie.
Sura, Surata, arab., rozdział, księga w alkoranie.
Surah, lekka materja jedwabna, tkana w delikatne prążki: napój odurzający z mleka kokosowego.
Surducik, fr., mały surdut.
Surducina, fr., lichy surdut.
Surducisko, fr., niezgrabny, wstrętny surdut.
Surdut, fr., suknia męska wizytowa, zwykle czarna, sukienna a. kórtowa, z 2 rzędami guzików (fig.).
Surdutowiec, fr., człowiek, używający surduta, nie należący do gminu, nie używający odzieży gminu; mieszczanin, chodzący w surducie.
Surdutowy, fr., odnoszący ś. do surduta; garnitur s. = surdut, kamizelka i spodnie; rzecz. — p. Surdutowiec.
Surdyna, Surdynka, fr., przyrządzik do ściszania brzmienia strun skrzypcowych, tłumik (fig.).
Surdynka, fr., zdr. od Surdyna.
Suremka, tat., niewielka surma.
Surma, tat., instrument muzyczny, rodzaj donośnej piszczałki a. puzonu, niegdyś używanych w wojsku (fig.); przen., dąć w s-y w wojenne = odgrażać ś. wojną, rozniecać wojnę, podburzać do wojny; rodzaj minerału: błyszcz antymonu.
Surmacki, Surmaczy, tat., odnoszący ś. do surmacza, właściwy surmaczowi.
