Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/848

Ta strona została przepisana.

jąk z obsadzonemi świecami w bóźnicy żydowskiej; piec do pieczenia chleba i ciasta.

Szabelbon, nm., gatunek fasoli.

Szabelka, węg., mała szabla; szabla dziecięca do zabawy.

Szabelnia, węg., fabryka, gdzie wyrabiają szable, warsztat płatnerza.

Szabelnik, węg., rzemieślnik, wyrabiający szable, płatnerz; wojownik, uzbrojony w szablę.

Szabeltasz, nm., skórzana torebka z cyframi, wisząca u pendenta szabli przy galowym ubiorze wojskowym (fig.).

Szaber, nm., kamień, drobno tłuczony, sypany na drogę bitą.

Szabla, węg., kawaleryjska broń sieczna z wygiętą klingą, pałasz (fig.); wziąć na s-e = rozsiekać szablami.

Szablasty, wg., z kształtu podobny do szabli; groch s. = fasola, szabel bon.

Szablica, męg., piękna, duża, szabla.

Szablisko, węg., wielka, niezgrabna. ciężka szabla.

Szablisty, węg., uzbrojony w szablę.

Szablodziób, ptak nurkowaty z podrzędu kuligów, z rodziny bekasów (fig.).

Szablogrzbiet, zwierzę ssące z rzędu wielorybów, z rodziny delfinów (fig.).

Szablokracja, panowanie ludzi zbrojnych w szable, szlachty-warchołów.

Szablon, fr., modła, wzór, według którego robota ma być wykonana; wykrój deski a. blachy według rysunku, używany przez mularzy do wyrabiania gzymsu na świeżej zaprawie wapiennej lub gipsowej; przen., pomysł, któremu brak oryginalności, naśladowanie oklepanych, utartych, pospolitych wzorów.

Szablonowy, fr., wykonany według wzoru; pozbawiony oryginalności, świeżości pomysłu; banalny, pospolity, oklepany.

Szablować, węg., siec szablą.

Szablowaty, węg., z kształtu podobny do szabli.

Szabować, nm., wyrzynać w drzewie ręcznie a. mechanicznie heblem fasonowym listwy, ramy, ozdobne kanty i t. p.

Szabrować, nm., pokrywać ściany wapnem a. gliną, wciskając w nie kawałki cegły i kamienia.

Szach, pers., tytuł monarchy w Persji; w grze w szachy: posunięcie, grożące wzięciem króla nieprzyjacielskiego; gracz, który takie posunięcie zrobił, obowiązany jest ostrzec przeciwnika, mówiąc: szach!; przeszkoda, niepowodzenie, groźna sytuacja.

Szach! ciach! szach, mach!, wykrz., oznaczające szybkie powtarzające ś. cięcia szablą a. innym ostrym narzędziem.

Szacherka, hebr., nieuczciwe postępowanie, handel nieuczciwy, oszukaństwo, krętactwo.

Szacher-macher, Szachraj, hebr., oszust, człowiek, nieuczciwie postępujący w stosunkach pieniężnych.

Szacherstwo, hebr., szacherka, szachrajstwo, oszustwo.

Szachista, pers., człowiek, lubiący grę w szachy; człowiek, biegle, zawodowo grający w szachy.

Szach-mat, pers.+arab., w grze w szachy: niemożność uchronienia króla od wzięcia go przez