Szczelnie, przysł., ściśle, tak że jedno przystaje, przylega do drugiego: układać co s., spajać co s.
Szczelnik — p. Szczalnik.
Szczelność, własność rzeczy, które ściśle do siebie przystają, nie pozostawiając między sobą otworów.
Szczelny, ten, który ściśle przystaje do drugiego, który przylega dokładnie swą powierzchnią do jego powierzchni.
Szczeniak — p. Szczenię; pogardl., dziecko, zwłaszcza chłopiec, o którym wyrażamy ś. z pogardą, z nienawiścią.
Szczeniątko — p. Szczenię.
Szczenić się, o sukach i wogóle samicach z rodziny psów: mieć płód, rodzić szczenięta.
Szczenię, Szczeniak, Szczeniątko, młode szczenię psa a. innych zwierząt z rodziny psów — p. Szczeniak.
Szczenięcy, odnoszący ś. do szczenięcia, właściwy szczenięciu.
Szczeniuk — p. Szczenię.
Szczenna, o sukach i samicach z rodziny psów: nosząca w sobie płód.
Szczep, gałązka, ze szlachetnego drzewa owocowego wsadzona w dziczkę, zraz; drzewko szczepione, sadzonka (fig.); szczepienie, zaszczepienie; protoplasta, przodek, ojciec, założyciel, rodzic; plemię, pokolenie; potomstwo, ród.
Szczepa — p. Szczapa.
Szczepać, łupać wzdłuż, płatać, rozrąbywać, druzgotać; s. ś., pękać wzdłuż, rozłupywać ś.
Szczepek, niewielki szczep.
Szczepie, drzewka szczepione.
Szczepić, wsadzać zraz drzewa szlachetnego w rozszczepioną płonkę dziczki; przenosić chorobę z jednego organizmu żywego na drugi przez injekcję w krew limfy z zarażonego osobnika, czyni ś. to dla celów doświadczalnych a. dla zabezpieczenia organizmu na przyszłość od zarażenia ś.: s. ospę, wściekliznę; s. łąkę = poprawiać łąkę przez przenoszenie darniny z jednego miejsca na drugie; przen., krzewić, rozkrzewiać, rozszerzać, apostołować, propagować; budzić co w duszy np. pierwszy zarodek czego; s. ś., zaszczepiać ś.; być zaszczepianym.
Szczepienie, rzecz. od Szczepić.
Szczepieniec, ten, któremu zaszczepiono ospę lub inną chorobę; ten, który szczepi.
Szczepionka, gałązka, zraz szlachetnego drzewa, przeznaczona do szczepienia; limfa, mająca być zaszczepioną, krowianka, wakcyna.
Szczepiony, ten, którego szczepiono, zaszczepiono, uszlachetniony przez zaszczepienie.
Szczepka, mała szczepa, szczapka, drzazga.
Szczepki, Szczepny, ten, którego można łatwo szczepać, łupać, łupki.
Szczepniarz — p. Szczepnik.
Szczepnica, Szczepnik, część ogrodu, gdzie rosną szczepy owocowe, szkółka.
Szczepnik, ogrodnik, zajmujący ś. szczepieniem drzew, szczepniarz; s-ki = synowie Kościoła, wierni wyznawcy.
Szczepność, własność tego, co ś. łatwo szczepi, łupkość.
Szczepny, szczepiony; s-e drzewo.
Szczeporodztwo, płodzenie ś. przez szczepy.
Szczepowy, odnoszący ś. do szczepu, właściwy szczepowi.
Szczer — p. Szczyr.
Szczerba, miejsce puste, pozostałe po odpadnięciu cząstki czego, wyłamaniu; odtłuczeniu, miejsce wyszczerbione, wyłom, wyrwa, np. w murze, w palisadzie, w wale, luka; miejsce puste po
