Szelążkowy, odnoszący ś. do szelążka, kosztujący szeląg.
Szelesnąć — p. Szeleścić.
Szelest, cichy odgłos, wydawany przez poruszające ś. lekkie przedmioty, szum, szmer: s. liści, papieru, sukni jedwabnej.
Szelestny, szeleszczący, szemrzący.
Szeleścić, dok. Szelesnąć; wydawać cichy odgłos, szelest, szmer; szemrzeć, szumieć, stukać lekko.
Szelężne (-ego), podatek od trunków.
Szelężnik, roślina z rodziny trędownikowatych (fig.).
Szelina, Selina, bór, las, gaj; zarośla, gęstwina, gąszcz.
Szelinarz, myśliwiec, szukający zwierzyny po szelinie; włóczęga, pędziwiatr, próżniak, wałęsający ś. bez celu.
Szeliniak, owad skrzydlaty z rzędu tęgopokrywych z rodziny słoników (fig.).
Szelka, pas, rzemień do przytrzymywania czegoś na sobie, noszenia, ciągnienia czego; w lm., s-i, paski, przechodzące przez ramiona i krzyżujące ś. na plecach, do przytrzymywania spodni (fig.).
Szellak, nm., żywica wyciekająca, wskutek nakłucia przez mszyce, z młodych pędów niektórych drzew figowych i akacjowych, rosnących w Indjach Wschodnich, zawierająca czerwony barwnik, podobny do karminu, używana do wyrobu politur, lakierów, laku do pieczętowania, do utrwalania pasteli.
Szelma, nm., niegodziwiec, łotr, człowiek bez czci.
Szelmostwo, nm., p. Szelmowstwo.
Szelmować, nm., pozbawiać czci, bezcześcić; obcinać uszy komu; szelmą kogo nazywać, wymyślać mu, łajać go.
Szelmowski, nm., właściwy szelmie, niegodziwy, niecny, łotrowski, łajdacki, podły; straszny, dokuczliwy, przykry: s. mróz.
Szelmowstwo, Szelmostwo, nm., postępowanie właściwe szelmie, niegodziwość, podłość, łotrostwo.
Szelmutka, nm., kobieta zręczna, przebiegła, ale mimo to miła; figlarka, filutka.
Szemat, gr. — p. Schemat.
Szematyzm, gr. — p. Schematyzm.
Szemracz, człowiek, który szemrze, malkontent, opozycjonista.
Szemrać — p. Szemrzeć.
Szemranie, szmer, narzekanie, nieukontentowanie.
Szemranina, szmer, ciągnący ś. długo, powtarzający ś., mruczenie; ciche narzekanie, niezadowolenie.
Szemrliwy, szemrzący.
Szemrzeć, Szemrać, wydawać szmer, szeleścić; mówić niewyraźnie i półgłosem, mruczeć, mówić mrucząc; mamrotać, wyrzekać z cicha, wyrażać nieśmiało swoje niezadowolenie.
Szemrzyk, roślina z rodziny wargowych.
Szenkiel, nm., część nogi od podkolania do pięty, goleń.
Szenklować, pobudzać konie do biegu, bijąc je goleniami.
Szepielak — p. Szepleniuch.
Szepietliwy, mówiący niewyraźnie, szepleniący.
Szepioł — p. Szepleniuch.
Szepiołka — p. Szeplunka.
Szeplenić, Szeplunić, mówić niewyraźnie, głosem syczącym, źle wymawiając niektóre spółgłoski, np. s zamiast sz, mówić niewyraźnie, jakby pieszczotliwie.
